Vanuit Kosice met de trein naar Wenen duurt ongeveer acht uur. Acht uur naar landschappen staren, lezer, schrijven en slapen. Het is al laat als ik in Wenen aankom. De hostel waar ik heen ga is mij in Bratislava aangeraden, super dicht bij het centrum en super schoon.
Met mijn zware tas, vermoeide voetjes en oneindig enthousiasme stap ik de metro uit vlak bij de hostel. Het is na twaalven, gelukkig hebben ze een 24uurs receptie. De hostel heeft een giga lobby, met wel drie mensen achter de balie die backpackers aan het in- en uitchecken waren. Op banken waren mensen aan het slapen, praten en chillen. Vanuit een deur naast de balie kwam muziek. Er is een bar met pooltafel en er staan dronken mensen dicht tegen elkaar aan staand te praten. Ik check in op een vrouwenkamer.
Dus ik naar boven. Kom ik op de kamer brand het licht nog en hoor ik twee meisjes luid praten, dus ik dacht dat is fijn kan ik rustig uitpakken enzo. Blijkt er gewoon in twee bedden iemand te liggen slapen. Lekker rekening houden met...
Anyway ik wilde die bar beneden wel even checken, maar nadat ik mijn bed had opgemaakt en ik er heel even ging liggen is het niet gelukt om er weer uit te komen. Awesome! De meisjes hielden me wakker, maar dat maakte niet uit: ik lag. De volgende ochtend werd ik om zes uur gewekt door de oude vrouw die moest plassen en daarvoor het licht aandeed en daarna om zeven uur omdat de meisjes gingen douchen en dat was allemaal oké want ik val binnen no-time dan weer in slaap. Maar toen om half acht de meisjes hun haar gingen föhnen in de kamer wilde ik ze afschieten.
Om negen uur was ik beneden voor het ontbijt, mijn planning was oorspronkelijk tien geweest. Dik ontbijt in de hostel (4,50€) met broodjes, koffie, yoghurt, muesli, eieren en appels. Daarna heb ik gevraagd waar de freetour start. Mijn hostel was zo groot dat het zijn eigen freetour heeft. Dus om 10:30 stond ik met een groep toeristen te wachten op de guide. Tot nu toe zijn mijn guides altijd jonge, hippe mensen geweest. Dit keer was het oudere vrouw met een grijs kortpittigkapsel en zo'n band om haar hoofd. Ze sprak Engels met een heel zwaar Duits accent en schreeuwde. Ik moest echt even aan haar wennen, maar uiteindelijk was ze echt heel tof.
De tour begon aan de overkant bij de hostel, waar de naschmarkt is, een beroemde markt met heerlijk ruikende specerijen, falafel, eettentjes, snoepgoed, vlees, vis en kaas. En niet veel later staan we dan eindelijk voor het beroemde operagebouw. Dat in het echt nog grootser en indrukwekkender is.
Vanaf het begin van de tour raakte ik aan de praat met een meisje: Bethany.
We waren de enige die alleen waren, en we besloten de rest van de dag samen te blijven. Al snel had Bethany een hele planning gemaakt, die ik vervolgens compleet had omgegooid. De tour eindigde bij het kathedraal in het centrum van Wenen. Vanaf daar zijn Bethany en ik naar een geschiedenistour gegaan.
Na de tour vonden we een geweldige pianist die op het plein aan het spelen was. Eerder was ik een beetje teleurgesteld dat ik geen kleding mee had genomen om naar de opera te gaan. Nu kon ik toch nog de stad Wenen als klassieke muziekstad meemaken. Terwijl Bethany rondliep en uitzocht wat we verder zouden doen, heb ik twee uur lang naar de pianist geluisterd.
Geluk is toevalligheden die bij elkaar komen. Geluk is nieuwe dingen zien, ervaren. Nieuwe mensen ontmoeten en mee op avontuur gaan.
