Spannend.....deel 3

Ze hebben hem laten gaan??!!! Ok..Nou lekker dan en nu? vraag ik aan de agente''hij heeft ons gezegd je met rust te laten''''ja en wie geeft mij die garantie? Mevrouw, gaat u naar huis, wij kunnen op dit moment niks voor u doen. Maar belt u als er iets gebeurd.Nou dat geeft een topgevoel om mee naar huis te gaan..... Maar niet heus. Ok, dan ga ik maar. Onderweg naar huis schrik van elke auto die me inhaalt. Te idioot voor woorden dit. Waarom laat ik me zo de stuipen op het lijf jagen door zo'n griezel die ik niet ken? Eenmaal thuis doe ik gauw de deur op slot en ga gewoon me ding doen. Dagen achter elkaar blijf ik over me schouder kijken en houdt alles om me heen in de gaten. Gelukkig heb ik hem tot nu niet meer gezien.Weken verstrijken en me bangige gevoel neemt steeds meer af. Tot die ene dag.....Ik loop in de supermarkt om boodschappen te doen en er loopt steeds iemand achter me aan. Als ik omkijk is de persoon weer weg... ''ok ik begin gek te worden, denk ik in mezelf. Als ik richting het laatste pad loop om bots ik per ongeluk tegen iemand aan. ''sorry'' ik had u niet gezien. Terwijl ik de persoon mijn excuses maak herken ik de jas.... Ik kijk de persoon aan en ik laat spontaan alles uit me handen vallen. Het is de persoon die de hele tijd achter me aan liep en plots verdween........en.......het is diezelfde jongeman die de politie eerder heeft laten gaan.''Eindelijk heb ik je weer gevonden'' zegt hij. Ik laat me spullen liggen en besluit de winkel de beveiliger aan te spreken die bij de hoofdingang staat. Deze neemt mij niet serieus en loopt op zijn dooie gemak de winkel in om vervolgens alleen links en rechts te kijken en mij te melden dat hij de persoon niet ziet. Grrr dat verbaast me niks want elke keer duikt hij op en verdwijnt hij. Ok bedankt.Ik besluit om via een omweg naar huis te lopen.......niet veel later hoor ik voetstappen achter me en me hart begint sneller te kloppen. Eigenlijk durf ik niet om te kijken maar doe het toch... Ja hoor daar is die griezel weer. Ik versnel mijn tempo maar durf ook niet naar huis omdat ik niet wil dat hij ineens achter me aan duikt me huis in. Ik begin langzaam te rennen en ook hij gaat rennen......Ik begin harder te rennen. Hij ook....Wat moet ik nou? Ik duik een steeg in, om via die steeg een hoek om te gaan en weer de steeg uit te kunnen.  Ik ren zoals ik nog nooit gerent heb de andere kant op in de hoop dat ik hem afgeschud heb. Ik neem allerlei hoekjes en andere steegjes, duik via tuintjes tussendoor weer de weg op. Hij is zo snel dat ik hem alweer hoor...Ik blijf rennen alsof mijn leven er vanaf hangt en laat me via gras naar beneden glijden om uiteindelijk onder een brug te gaan zitten. Ik kruip zo hoog onder de brug dat hij me onmogelijk kan zien. Terwijl ik daar ineengedoken zit probeer ik me adem te hervatten en rustig door te ademen zodat hij me niet alsnog hoort zonder dat hij me ziet. Een kleine minuut later hoor ik snelle voetstappen op de brug en opeens niet meer. Hij staat stil, rent een keer heen en weer en begin opeens mijn naam te schreeuwen....'' ik wil alleen maar met je praten'!'' ..........Ja ja en daarom achtervolg je me overal, denk ik in mezelf. Ik blijf zitten waar ik zit, ik durf me niet te verroeren. Shit, ik heb ook geen telefoon bij me dus ik kan niemand bellen....Dan zit er niks anders op dan hier voorlopig te blijven zitten. Terwijl ik daar inmiddels als denk ik meer dan een uur zit en hij inmiddels wel ''weg'' is durf ik niet onder de brug vandaan te komen. Maar ik moet!! Stukje voor stukje kruip ik uit het hoekje onder de brug en kijk goed om me heen. Ik probeer zo min mogelijk geluid te maken...Ok.....niemand te zien. Wat ga ik doen? Met een rotgang naar huis nu!! Ik ren door de straten die ik ken en waar eigenlijk altijd wel mensen lopen of in elk gavel thuis zijn...Opnieuw hoor ik voetstappen.....Ik kijk om en zie weer die ''onbekende''.Ga weg!! Laat me met rust roep ik al rennende...'' Ik wil alleen maar met je praten, stop nou!!''Nee!! Ik ken je niet en wil je ook niet kennen , GA WEG. Ik begin buiten adem te raken en merk dat mijn tempo afneemt. Maar ik ben bijna thuis, ik moet volhouden. Ik zie mijn straat al en slaak een zucht van opluchting dat ik er bijna ben. Tot dat ik een hand aan me schouder voel trekken en ik omval....ik val met mijn hoofd op te straat en zie de ''onbekende'' boven mij staan.''Eindelijk heb ik je nu te pakken. Ik wil alleen maar met je praten en dat je naar me luistert''Wie ben je in godsnaam vraag ik....''herken je me dan niet, vraagt hij...Nee, en dat deed ik op het strand al niet! Wat wil je? Wie ben je?'' zoals ik al zei, ik wil alleen maar met je praten''

Waarover dan? Ik ken je niet eens. Zeg dan gewoon wie je bent! Als ik probeer op te staan, duwt hij me terug en houdt me stevig vast. ''Ga je dan nu luisteren?''Laat me los, ik wil dat je me met rust laat. Je bent gek!Ik wordt boos en weet me los te rukken. ''owe als je echter mee aan gaat!! Laat me met rust!!Ik ren met een rotgang naar binnen en gooi snel de deur op slot!! Op het nippertje!!Er wordt aangebeld....Weer door hem. Maar hij staat al bij de voordeur. Hij belt en bonkt tegelijkertijd op de deur. Hij wordt wild. Ondertussen heb ik de politie aan de lijn en vraag ze met spoed te komen. Ze sturen een wagen maar kan nog wel 10 minuten duren zeggen ze....Dan opeens is het stil....Zal hij dan echt gestopt zijn nu? Ik kijk voorzichtig bij het raam.....Hij is weg?Shit de achterdeur......snel op slot.Na enkele minuten arriveert de politie en ik leg ze wederom het verhaal uit...Het enige wat ze nu kunnen doen is in de wijk uitkijken naar de onbekende persoon maar meer ook niet. Ok , bedankt.Ik doe de gordijnen dicht en ik kruip met een grote kop thee op de bank. Ondertussen bel ik een vriend op en vertel wat er allemaal is gebeurd... Tot ik een schaduw in me huis zie.....

Hieronder kunnen je vrienden zich aanmelden. Jullie krijgen beiden gelijk een beloning van 125 Yp. Je kunt het helemaal bewerken en op maat maken.Weghalen is ook heel eenvoudig met het rode kruisje als je er met je muis op gaat staan.