Speciale manen: Blauwe maan
Blauwe maan wordt respectievelijk gezien als de tweede volle maan in een kalendermaand. Natuurlijk ziet die maan er net zo uit als alle andere volle manen. Maar waar komt dat “blauw” dan vandaan?
Astronomisch gezien wordt er sporadisch een blauwe maan geobserveerd. Als er door vulkanen of bosbranden roet en stofdeeltjes in de atmosfeer bevinden en die van de juiste omvang zijn, kunnen ze het rode licht uit het spectrum blokkeren waardoor de maan er blauw uit ziet. De meest opvallende observatie was in 1883, tijdens de uitbarsting van de vulkaan Krakatoa. De maan was visueel blauw voor meer dan een jaar over de gehele wereld. In 1927 gebeurde hetzelfde door een late moessonregen in India. En in september 1950 kleurde de maan blauw in Newfoundland door zware bosbranden in Alberta. Ook tijdens de uitbarsting van mount St Helens in 1980 zijn blauwe manen geobserveerd. Een blauwe maan kan dus gezien worden als een zeldzaam natuurfenomeen.
Binnen de spirituele wereld wordt de blauwe maan gezien als één met extra kracht, bezielt met bloei en bereikbaarheid. Die kracht kan worden ingezet voor een speciaal persoonlijk doel. Een doel wat bijzonder is of iets wat je nog nooit hebt gedaan. Je krijgt als het ware een extra kans om je doelen te bereiken. Soms wordt er ook wel gesproken over een reïncarnatiefase.
Het idee van een blauwe maan bestaat al eeuwenlang en heeft gedurende meer dan 400 jaar ook veel verschillende betekenissen gehad. Het vroegste gebruik ervan gaat terug tot in de 16de eeuw waar men sprak over een blauwe maan als iets dat absurd was zonder enige twijfel. Als in die tijd iemand refereerde dat de maan blauw was, kon men evengoed beweren dat zwart gelijk was aan wit. Het vroegste citaat hiervan is terug te vinden in een gedicht van Shakespeare uit 1528 waarin het volgende geschreven staat:
Yf they say the mone is blewe,
We must believe that is true.
Het oud engelse woord ‘belewe’ betekent verraden. Hiermee gaf hij aan dat wat er was gezegd net zoveel waarde had als het idee dat de maan blauw zou zijn, en dus verraderlijk was. De uitspraak is het zelfde als het woord blue. Wellicht wordt er hier gerefereerd aan het feit dat de traditie van één volle maan per maand zou zijn "verraden". Dit klopt echter niet helemaal. Want de interpretatie dat een blauwe maan de tweede maan in een kalendermaand is bestaat nog maar enkele decennia en is dus van na Shakespeare’s tijd. De gregoriaanse kalender zoals wij die kennen werd pas geïntroduceerd door Paus Gregory XIII in 1582, wat dus ook na bovenstaand schrijven is.
Deze recente betekenis kwam onder de aandacht door een vraag in het spelletje Trival Pursuit (1986). Op de vraag ‘hoe heet de tweede volle maan in een kalendermaand?’ werd als antwoord blauwe maan gegeven. In een astronomisch radioprogramma refereerde men aan een oude uitgave van Sky en Telescoop uit 1943. Daarin was een starquiz met de zelfde vraag en antwoord. Als bron werd een onbekende almanak gegeven. Die almanak was lange tijd onvindbaar. Toen deze eindelijk gevonden werd bleek de juiste betekenis van blauwe maan verkeerd geïnterpreteerd te zijn. Volgens deze almanak is er sprake van een blauwe maan als er vier in plaats van drie volle manen in één seizoen vallen. Opmerkelijk is dat zo’n maan met blauw werd aangestipt. De blauwe maan als tweede volle maan in een kalendermaand berust dus op een interpretatiefout van bijna 60 jaar geleden.
Desalniettemin konden mensen in vroegere eeuwen zich toch verraden voelen door zo’n blauwe maan. Omdat men gewend was aan het idee dat een seizoen drie volle manen telde kon men het idee opvatten dat een seizoen langer duurde wanneer er nog een vierde volle maan moest volgen. De derde volle maan was dan als het ware een verrader en werd daarom gezien als de blauwe maan.
Comment with a minimum of 10 words.