Spiegelen.
Bekijk jij jezelf wel eens goed in de spiegel? Hiermee bedoel ik dan niet je uiterlijkheden, maar je innerlijke ik. Dit kan heel confronterend werken, wist je dat? Je ogen zijn diepe poelen van levenservaringen, zowel de goede als de minder goede ervaringen. Bij de minder goede ervaringen in ons leven, heb je de mogelijkheid om terug te vallen op een coach. Ja, coachen rijzen de pan uit. Een coach, voor elk wissewasje. Het is werkelijk zo gek niet te bedenken, of er is wel een coach voor.
Zo kwam ik een artikeltje in de krant tegen die coachen met een hond aan beveelt. Nou ja zeg, dacht ik bij mij zelf, wat apart ja. Dat moest ik even beter onderzoeken. Vol aandacht las ik met stijgende verbazing het stukje wervende tekst, waarvan de lettertjes zo dusdanig klein zijn dat ik mijn leesbril van stal moest halen. Zijn die zo klein, omdat men zelf al wel door heeft dat dit eigenlijk niet zo’n heel goed plan is om uit te voeren? Ik hoop dat ik in dit geval gelijk krijg en men deze soort van coachen van de baan gooit en hiermee de honden een heleboel leed bespaar.
Het gaat hier om een cursus waarbij je jezelf kan gaan spiegelen aan een hond. Deze hond leert jouw dan bij je emotionele knelpunten en of blokkades te komen en deze zo te kunnen overwinnen. Mijn mond viel er van open… De hond daagt je uit, is zonder vooroordelen en houdt je een spiegel voor. Bij het laatste moest ik even lachen, want ik zag mijn hondje al een spiegel tussen zijn voorpoten houden. Maar goed, dat was even gekheid natuurlijk. Ik begrijp echter heel goed de achterliggende gedachte van deze cursus. Het zou ook goed kunnen werken, dat spreek ik zéker niet tegen.
Alleen stel nu eens dat iemand een emotioneel wrak is, we noemen hem voor het gemak even Kees. Kees heeft vroeger een ernstige trauma opgelopen en heeft deze advertentie gelezen, het geeft hem ietwat moed. Hij meldt zich aan en voelt zich na de eerste lessen met een ‘hond’ en coach uiteraard stukken beter in zijn vel zitten. Hij krijgt meer innerlijke kracht, het emotionele wordt naar de achtergrond verdrongen door de niet oordelende hond. Over deze ervaring praat hij met mensen en zo besluit hij op een dag om zelf een hond in huis te nemen. Eentje uit het asiel, hond blij om tussen zijn vier muurtjes weg te zijn en Kees blij met de hond. Wat Kees nog niet besefte was dat de hond minstens drie keer per dag uitgelaten moest worden. Helaas wordt het dan één keer per jaar winter, met sneeuw, harde wind en kou. De hond trekt zich hier niets van aan, maar Kees wel. Die wil niet naar buiten met dat hondenweer. Missie mislukt, hond terug naar zijn vier muurtjes in het asiel. Kees terug als emotioneel wrak.
