Crisis Het Ultieme Moment Om Een Nieuwe Werkelijkheid Te Creeren
Ik voel al maanden dat er iets compleet nieuws te doen is. Helemaal weg uit de bestaande concepten. Al vanaf maart vorig jaar, toen ik nog in Spanje zat waar zelfs het leger over straat liep, voelde ik direct rust: ‘Dit is de bedoeling’. En ondanks dat ik zag dat er heel veel niet klopte in de wereld, voelde ik ook ‘Ik hoef niet te strijden’. Dat voelde behoorlijk tegenstrijdig; als ik niet ga vechten dan laat ik dit gebeuren terwijl ik voel dat het niet klopt. Huh? Ik snapte dat eigenlijk niet. Ga ik iets uit de weg? Durf ik de confrontatie niet aan? Ik heb een paar maanden geleden zelfs een keer meegedaan aan een manifestatie om te voelen of ik toch niet de rebel in mijzelf moest aanwakkeren. Maar ik voelde het daar niet, hoe goed bedoeld ook, ik voelde dat dat niet mijn plek was.
Uit Je Comfortzone
Afgelopen week viel het kwartje pas echt. Strijd is niet het antwoord. En ‘bedenken’ wat er moet gebeuren ook niet. Want dat bedenken kunnen we alleen in bestaande kaders en concepten, binnen het huidige systeem. En dan bedenk je uiteindelijk weer hetzelfde maar met een ander sausje. De werkelijke vernieuwing zit hem in de transformatie van DENKEN naar ZIJN en vanuit daar VERBINDEN. Ja, nu wordt het wellicht wat zweverig voor sommige van jullie. Maar natuurlijker en aardser kan ik het eigenlijk niet maken. Het gaat over aanwezigheid en over het energieveld. Alles is uiteindelijk energie. Waar mijn aandacht naartoe gaat, is wat er ontstaat. Dit gegeven heb ik in mijn leven weleens vaker toegepast, voor mijn kunst, in hoe ik onderneem en hoe ik leef. Dat was best nog comfortabel in mijn eigen bubbel. Creëren op mijn eigen vierkante meter. Ik ben er zelfs voor op een berg in Spanje gaan zitten. Want ik dacht dat ik beter zo ver mogelijk van het systeem af kon gaan zitten, zodat ik mijn eigen werkelijkheid kon creëren. En ik denk zeker dat het me in het begin geholpen heeft om te experimenteren zonder al teveel prikkels van de buitenwereld. Maar ik ben niet voor niets teruggekomen, ik voelde ook dat ik iets moest doen onderaan die berg, in de wereld. En ik koos daar blijkbaar een prachtig moment voor.
𝐒𝐭𝐨𝐩𝐩𝐞𝐧 𝐦𝐞𝐭 (𝐛𝐞)𝐝𝐞𝐧𝐤𝐞𝐧, 𝐞𝐧 𝐭𝐢𝐣𝐝 𝐦𝐚𝐤𝐞𝐧 𝐨𝐦 𝐭𝐞 𝐞𝐱𝐩𝐞𝐫𝐢𝐦𝐞𝐧𝐭𝐞𝐫𝐞𝐧
Wat deze situatie vraagt, is nieuw, ook voor mij. Het gaat over creatie in het complete veld, het grotere geheel. En ik weet inmiddels, als ik het niet kan, dan heb ik maar één ding te doen: stoppen met bedenken en tijd maken om te experimenteren! Met z’n tweeën is een veld zetten* tien keer gemakkelijker dus zo zat ik op zondagavond met mijn lief op de bank. We experimenteerden met het voelen van een nieuwe intentie, puur om een nieuw energieveld te voelen en ons daarmee te verbinden. Met dat wat ons hoofd niet meer kan bedenken. Dat ging verbazingwekkend gemakkelijk. Puur die intentie zetten was alles wat er nodig was, per direct voelde ik tintelingen, mijn hoofd dat openging alsof ik geen schedel meer had, ik voelde dat we samen een soort oplosten in de energie. Het duurde misschien maar 15 minuten maar het voelde voor ons beide ook glashelder: Dit is wat we gaan doen; ZIJN in niet weten, maar oefenen, spelen, voelen en ervaren!
Comment with a minimum of 10 words.