8 mei 2020 - corona-proef-bruiloft

Daar is de dag, de dag die heel anders had moeten zijn. De dag waarop we elkaar het 'ja'-woord zouden geven. De dag dat wij zouden #trouwen . Een beetje pijnlijk en moeilijk was het wel, maar we kijken positief uit naar volgend jaar. Dan zal alles toch vast beter zijn en goed komen? Een paar mensen grappen wel eens om mij heen dat van uitstel afstel komt. Dit gaat niet op voor ons, althans, daar ga ik zeker niet vanuit. Intussen hadden we alle genodigden al laten weten dat onze #bruiloft een jaar uitgesteld wordt. Bijna iedereen, want de enige die ik nog geen 'change the date'  kaart heb overhandigt is mijn #teamchef .  Uiteraard is hij al we op de hoogte van de gewijzigde plannen. 

 8 mei 2020, de dag begon voor ons relaxt. Allebei hadden we een verlofdag staan en deze lieten we uiteraard gewoon zo staan. In de ochtend zijn we naar #Staverden geweest. De plek waar het allemaal zou gebeuren. Op een bankje in het mooie aangelegen park hebben we onze zelfgemaakte croissantjes met een champagne genuttigd. Een soort van champagne ontbijt en wat was het weer prachtig! Heerlijk hebben wij daar samen gezeten en daarna nog een mooie wandeling gemaakt over het terrein van het kasteel. Er waren best wel wat mensen aanwezig en zo af en toe bekroop er een gevoel van, vandaag had zo anders moeten zijn.  In mijn hoofd grapte ik nog een paar keer dat iedereen op de hoogte is, behalve mijn teamchef en dat ik het grappig zou vinden als hij toch vanmiddag/vanavond op de feestlocatie zou staan.  In de middag zouden we gaan mountainbiken,  of dat dacht ik. Mijn partner zei vastbesloten dat hij om 13:30 uur thuis wilde zijn, omdat het fietsen anders geen nut meer had. Hier was ik het wel mee eens. Zodoende waren wij rond 13:30 uur thuis en dronken eerst nog wat. Mijn gedachten waren alweer bij mijn mountainbikebroek. Waar had ik die eigenlijk gelaten? Mijn intentie was om boven de broek te gaan zoeken, maar mijn partner gaf aan dat we geen haast hadden toch? Ineens ging de bel.... het is voor jou.  Mijn hart begon al iets sneller te kloppen en ik snelde mij naar de voordeur. Bij het openen van de deur zag ik mijn teamchef staan.  Een beetje verward vroeg ik of hij binnen wilde komen. Wat kwam hij eigenlijk doen? Zou hij het dan toch vergeten zijn?  Mijn teamchef gaf aan dat het vandaag een andere dag had moeten zijn en vroeg mij naar de grond te kijken. Daar lagen autosleutels en met deze autosleutels zouden mijn partner en ik naar de binnenplaats van mijn werk moeten rijden. Intussen stond mijn partner met een grote tas achter mij klaar voor vertrek. Huh? Wat gaat er gebeuren? In de straat zag ik dat er een grote range rover versierd met witte vlaggen klaar stond.  Gespannen kroop ik achter het stuur en mijn partner op de bijrijdersstoel.  Van de zenuwen kreeg ik het niet eens voor elkaar om de stoel naar voren te zetten.  In de buurt stonden wat mensen te kijken en dat moet vast een heel grappig gezicht zijn geweest.  Nadat ik goed achter het stuur geïnstalleerd zat reed ik naar de binnenplaats van mijn werk.  Bij het oprijden van de binnenplaats stonden er wel 30 collega's om ons op te wachten. Uiteraard allemaal corona-proof en op afstand van elkaar.  Helemaal overweldigend parkeerde ik onze auto op het dek. Bij het uitstappen zag ik dat er twee pijlen op de grond stonden.  Een route voor mijn partner en een route voor mij.  We werden allebei apart meegenomen door de collega's.  Samen met mijn collega's werd ik de vrouwenkleedkamer in geloosd. Daar hingen drie trouwjurken klaar! Nee, toch? Wat gaat er gebeuren joh.  De gedachten die steeds door mijn hoofd heen raasden. Nadat ik twee jurken had gepast en zelfs uit een jurk was gescheurd besloot ik de meest foute jurk te kiezen.  Mijn collega's gaven aan dat dit ook wel het mooiste was in het plaatje en dat ik ook nog mijn dienstschoenen aan moest doen.  Ehm oké oké.  Heel charmant!

Nadat ik in een geweldige #trouwjurk was gehesen en mij klaar had gemaakt werd ik naar de bedrijfskantine gebracht.  Daar stond mijn leidinggevende klaar met een 1.5 meter stok en deze mocht ik vastpakken. We liepen samen de kantine in en wat was deze prachtig versierd.  Wat een bijzondere indruk en wat mooi gedaan! Er hingen wel 100 foto's van ons en de zaal was helemaal versierd met slingers, ballonnen en een boog. De kantine zat vol met collega's, die uiteraard wel op 1.5 meter uit elkaar zaten.  Op het bekende deuntje van 'daar komt de bruid' werd ik naar voren gebracht. Daar zag ik mijn partner staan.  Half in pak en als broek droeg hij zijn zwembroek, hilarisch!  
Mijn leidinggevende hield een kort praatje en gaf mij weg  aan mijn #partner .   Natuurlijk hoort er bij een trouwerij een #trouwambtenaar . Als klap op de vuurpijl verscheen onze bloed eigen trouwambtenaar die ons volgend jaar ook in het echt gaat verbinden. Wat een verrassing en het hield maar niet op! We kregen een mooie toespraak en hebben een 'corona-overbruggings-huwelijk' gesloten voor een jaar. Dit is op een hele originele manier gedaan. De mannen in de zaal sommeerde gezamenlijk op wat ik mocht zeggen en de vrouwen in de zaal sommeerde gezamenlijk op wat mijn partner mocht zeggen.  Het is natuurlijk geen officieel huwelijk, maar wat hebben de collega's er veel tijd en moeite in gestoken!  Nadat onze 'corona-overbruggings-huwelijk' was voltrokken hebben we dit contract nog getekend.  Na het tekenen stond er nog een lekkere bruidsslagroom taart op ons te wachten en was er nog ruimte voor een fotomoment met een mooie fotolijst.  De collega's hebben nog wat geld ingezameld, zodat we er samen nog een hapje (via thuisbezorgd) van konden eten.  Overweldigend! 

Nadat het verrassingsprogramma klaar was besloten we om nog even naar het kasteel Staverden te gaan om daar wat grappige foto's te maken. Deze foto's konden natuurlijk niet ontbreken op deze geweldig, niet te vergeten dag.  We werden door een collega in de Range Rover naar Staverden gebracht. Bij het uitstappen zaten er wat mensen op het terrein. Ze dachten waarschijnlijk dat het een echt bruidspaar was totdat ze mijn partner in zijn zwembroek zagen.  Deze mensen wisten waarschijnlijk niet wat er allemaal gebeurde en waren ook foto's en filmpjes aan het maken van ons. Het was vast en zeker ook een hilarisch gezicht.  
Wat ben ik dankbaar  voor deze dag.  Dankbaar voor de genomen moeite en dankbaar voor alle collega's die hier een bijdrage aan hebben geleverd.  Deze dag is, ondanks dat hij anders had moeten zijn,  onvergetelijk geworden.  Dat is iets wat in de sterren geschreven staat! We hebben een #corona -PROEF-bruiloft gehad.