Het handdoekje bood plaats voor twee. Oom en tante keken samen naar de op het strand rollende golfjes. Maar er was meer te zien. Met innig welbehagen keek oom Frits de twee van hem af bewegende ronde vormen na, gefocust op het enige minuscule stukje textiel dat de betreffende jongedame droeg, alsof hij ook dat weg wilde kijken. Het onderwerp van zijn aandacht wiegde richting zee, en verdween een kort ogenblik in de golven.

Een stevig gesnuif naast hem had hem kunnen waarschuwen, maar de trance die door de beweging werd opgeroepen was te sterk. Bovendien, de dame kwam terug. Nu bleek het lastig om zijn aandacht bij het textiel te houden. Opnieuw klonk het waarschuwende gesnuif. Sterker. Veel sterker.

Vlak voor hen ging de jongedame zitten. Onverwacht, maar niet onwelkom. Oom ging eens recht zetten. Daarna zag hij sterretjes.

(c) 2018 Hans van Gemert

Afbeelding: Pixabay

Deze aflevering past in: schrijfuitdaging zomer 2018