Je leefde je leven

Alles leek zo normaal en het leven ging zijn gang. Je maakte ervan wat je kon en genoot van al de dingen waar je van kon genieten. Het leven was de gewoonste zaak van het leven, maar abrupt kwam er een einde aan. Het leven is niet zo normaal dan je eigenlijk voor ogen had, Het leven bleek wreed, het leven bleek iets geheel anders met je voor te hebben dan wat je ook maar kon vermoeden.

Het bleek geen rozenkleur en maneschijn, het leek af en toe een hel, het leven van een kind was verwoest, het leven van een jonge vrouw geknakt en het leven van een vrouw die midden in het leven stond werd zodanig verandert, dat er geen eigen ego meer over kon blijven. Alles, letterlijk alles veranderde en toch, toch weet je je hoofd nog net boven water te houden, het is moeilijk, het doet soms vreselijk veel pijn, maar je doet het toch maar even, daar mag je trots op zijn!

Gemis

Natuurlijk was het moeilijk om de dingen te moeten missen, die je leven zo waardevol maakten. Maar steeds meer, liet je het gaan, je liet het los en keek naar andere dingen, waar je wel je geluk in kon vinden.Geluk, wat je eigenlijk niet meer wilde zien, maar wat toch in ieder leven thuishoort. Ieder stapje dat je deed, maakte dat je weer aan leven ging denken.

Je miste je vrienden, je miste je familie, je miste je kinderen, maar je ging door! Je gezondheid liet je in de steek, dus er waren nog meer dingen die je los moest laten. De dagelijkse wandelingen, gingen niet meer, dagelijks fietsen, ging niet meer, je miste de natuur, de rust en je beweging. Je miste het werk, waar je dagelijks minstens 10 uur mee bezig was. Het werd stil om je heen en toch bleef je vertrouwen houden, vertrouwen op dat alles wel weer goed zou komen, ondanks de pijn, ondanks het verdriet.

Vertrouwen

Je bleef vertrouwen houden, het vertrouwen in de toekomst, de terugkeer van je kinderen, de terugkeer van je gezondheid, vertrouwen in een beter leven. Langzaamaan kwamen je kinderen weer terug, het ging niet allemaal zomaar, maar ze kwamen wel! Je gezondheid wil nog niet vlotten, maar je geeft de moed niet op, je blijft geloven dat het weer een keer beter wordt. Het vertrouwen in de toekomst ben je nog niet helemaal kwijt geraakt, al komt er tegenslag na tegenslag.

De mannen in jouw leven hebben je geen goed gedaan, je vader, je echtgenoten, allen waren ze gemeen en hard tegen je. Nu heb je een nieuwe liefde, de hoop daarop heb je ook niet opgegeven, waar anderen dit misschien wel zouden doen. Dat je niet meer kunt werken, dat heb je aanvaart, maar het liet een leegte achter. De tijd verdrijven moest nu op een andere manier. Je mooie huis moest je inleveren, omdat je was bedrogen, je verhuisde naar een klein flatje, zonder tuin, nu geniet je op je balkon van het zonnetje, maar mist de tuin en de rust. 

Trots zijn op jezelf

Je mag best trots zijn op jezelf, je hebt zoveel dingen doorstaan, moet nog zoveel doorstaan en je houdt je hoofd recht. Je laat je er niet onder krijgen, al is het soms erg zwaar! Je mag jezelf prijzen, je houdt jezelf sterk, terwijl je het soms niet meer aan kunt. De vermoeidheid, de pijn, de een ander niet ziet, draag je, je laat het niet merken. Het heeft ook geen zin, ze zullen het niet begrijpen. Je weet dat ze het niet begrijpen, dat maakt het soms nog moeilijker, maar je blijft doorgaan.

Hoe vaak heb je niet gedacht dat je het niet meer trekken zou? Hoe vaak heb je niet gedacht dat dit het einde maar moest zijn? Het einde van de relatie, het einde van je leven? Toch zette je je er weer voor in en bleef de hoop houden op herstel, op begrip, op liefde, die je zo weinig hebt gekend. Je mag trots zijn op jezelf, al wordt je er niet voor beloont, je mag trots zijn op de dingen die je hebt gedaan, wat je hebt bereikt, ondanks dat het je allemaal is afgenomen, je mag trots zijn!

Wat anderen zeggen

Anderen hebben zo snel hun oordeel klaar, maar als zij eens wisten wat je opoffert om er voor hen te zijn, als zij eens voelden wat jij voelt, dan zouden ze heel anders denken. Anderen zijn niet met jou bezig, anderen zijn met zichzelf bezig, het is niet belangrijk! Jij bent wel met anderen bezig, jij luistert, ontvangt en laat je eigen ellende voor wat het is, jij bent hun toeverlaat, terwijl ze je later weer verguizen, jij bent degene die de last moet dragen en dit dan ook doet op jouw manier. Anderen begrijpen niet, omdat ze niet willen begrijpen, jij laat het zo, zij zullen, misschien ooit, wel begrip hebben, maar mogelijk is het dan al te laat!

Voor wie

Dit verhaal schreef ik voor al die mensen, die altijd maar moesten en moeten knokken voor zichzelf. Mensen die het gevoel hebben nooit begrepen te worden, mensen die ondanks de pijn en het verdriet maar door blijven gaan met opgeheven hoofd, terwijl ze eigenlijk aan het eind van hun latijn zijn. Mensen die het verdienen dat er naar ze geluisterd wordt en dat ze begrepen worden, zodat er actie wordt ondernomen om hun leven draaglijker te maken.