Altijd een woord van kritiek, nooit eens een positieve impuls, altijd negatief en afkrakend.

 

 

Er is niets mis met kritisch zijn, maar sommige mensen hebben altijd kritiek Waarom? Het is frustratie, wanhoop en een vorm van gemis aan zelfvertrouwen. Kritisch zijn mag, is zelfs goed, kritiek kan opbouwend zijn. Door kritisch te zijn op jezelf, een ander, iets wat in de media wordt verkondigd, laat je je niet snel een oor aannaaien. Toch kun je ook te kritisch zijn, zelfs zo, dat je steeds anderen krenkt en een beetje doorslaat naar negativiteit. Zelfkritiek is hier dan beter op zijn plaats, dan een ander te bekritiseren. Van kritiek kun je leren, maar wanneer er altijd kritiek komt, dan wordt je ook niet meer serieus genomen. Dan wordt de kwaliteit van je kritiek, als minder aanvaardbaar beschouwd. De kwaliteit wordt niet meer gezien, maar er wordt alleen nog maar gedacht, er komt toch wel weer kritiek, die negatief uitpakt.

 

Je mag altijd kritisch zijn, het is een goede eigenschap, om kritisch te kunnen omgaan met omstandigheden, jezelf of een ander. Toch is het eeuwige kritisch zijn, voor velen zelfs irritant en zullen mensen je gaan mijden. Complimenten geven, kan ook zonder kritiek te oreren. Maar vaak komt er naast het compliment, ook altijd een kritisch nootje. Dat laatste kritische nootje had je beter achterwege kunnen laten, dat is iets waar mensen bang voor zijn. Je mond een keer houden is voor jezelf en voor de ander ook wel eens goed. Kritiek hoef je niet altijd direct te uiten. 

 

 

In de steek gelaten en eenzaam, ze snappen het niet, nooit iets verkeerds gedaan. Maar ze vergeten één ding, hoe gingen ze met anderen om? Hoe gaan ze nog met anderen om? De één is de ander niet, de één kan meer incasseren dan de ander. Wanneer de emmer vol is, dan is die laatste druppel ook zo een keer gevallen. Eenzaamheid kan door jezelf veroorzaakt worden, natuurlijk is niet iedereen die eenzaam is, kritisch, altijd kritisch, het kan juist wel iemand van de vaste complimenten zijn. Daar is de balans ook zoek. Wie nooit kritisch is, heeft geen zelfrespect en zal over zich laten lopen en alleen maar vrienden hebben, wanneer ze nodig zijn.

 

Durf eerlijk te zeggen wat je vindt, maar houdt het wel opbouwend. Durf complimenten te geven. Zoek de balans tussen beiden. Durf ook eens je mond te houden, zeg eens niets, maar denk. Denk over wat je zou willen zeggen, bedenk of je een ander kwetst, wanneer je datgene zegt, wat je wilde zeggen. Bedenk ook eens, of je het op een andere manier kunt brengen. Kritiek geven op een ander is gemakkelijker, dan jezelf een spiegel voor te houden.