Tunnelvisie: het niet anders willen zien!
Tunnelvisie wil zeggen, dat er eigenlijk geen ruimte meer is voor een andere optie. De doelgerichte stelling, blijft de enige optie, de rest is niet meer in zicht. Een andere visie (kijk) op de zaak is niet aan de orde. Hoog tijd voor een nieuwe beoordeling, door nieuwe mensen met een andere kijk op de zaak.
Tunnelvisie wordt heel vaak opgemerkt in de geneeskunde, maar ook bij de gewone burger. De rechter, de ambtenaar, de politie, iedereen maakt zich weleens schuldig aan tunnelvisie. Kijk eens naar jezelf, heb jij ook weleens achteraf gedacht: "Dat had ik nooit van hem/haar verwacht", of "Die uitkomst had ik totaal niet verwacht!". Dat komt omdat we ons vasthouden aan onze verwachtingen, maar vergeten de zaak van meerdere kanten te belichten.
Zo kan een dokter een visie vasthouden omdat deze overtuigd is van het eczeem op de handen, terwijl het een bijwerking van een medicijn blijkt te zijn. Echter gaat het hier wel om een kostenplaatje wat onnodig zou moeten zijn, want na de huisarts komt er een dermatoloog in beeld en verschillende behandelingen en medicatie. Juist het stoppen van een bepaalde medicatie bleek de oplossing. De huisarts had de andere mogelijkheden dus gewoon uitgesloten en leed aan tunnelvisie.
Zo ook, de agenten die dachten de moordenaar van een jongedame in handen te hebben. Hij was degene waarmee ze het laatst was gezien, Hij had het moordwapen nog in zijn bezit. Ook al vertelde hij het wapen opgepakt te hebben, toen hij haar vond en het bij zich had gestoken, om meer ongelukken te voorkomen, hij werd door de politie en justitie niet geloofd. Totdat er bij een algemene politiecontrole een auto ter controle naar de post werd geleid. Daar bleek een bestuurder wel erg veel bloed aan zijn handen en kleding te hebben. Hij werd voor nader onderzoek naar het politiebureau gebracht. Hij brak en vertelde de moord op het meisje te hebben begaan. Politie en justitie faalde op dit gebied, zij leden ook aan tunnelvisie, zij waren ervan overtuigd, dat de jongeman, waarmee ze het laatst was gezien, de moordenaar was. Een andere optie lieten zij niet open.
Zo zijn wij, als burgers ook, we hebben geoordeeld over een verhaal, we geloven soms klakkeloos. Een jongeman die zelfmoord pleegt, omdat hij verdacht wordt van pedofilie. Achteraf bleek het een verzonnen verhaal, de ouders hadden een rekening open staan en konden deze niet betalen. Omdat zij niet meer boodschappen mochten kopen, voordat zij de openstaande rekening hadden voldaan, lieten de ouders een verhaal door de kinderen vertellen over het misbruik wat hij met hen pleegde. Hij gag de kinderen, als eigenaar van een winkelwagen, weleens een snoepje. Het verhaal ging als een lopend vuurtje, men geloofde het verhaal, het leven van de jongeman was kapot gemaakt. Hij koos voor de dood, maar het verhaal kwam al voordien uit, de kinderen en de ouders bekenden dat het allemaal gelogen was. De jongeman was al teveel beschadigd. De mensen die hem al hadden veroordeeld kwamen te laat, hun tunnelvisie werd hem fataal.
