Stop confusing me with your wishful thinking.

#vandaaggeleerd 

Ik sta in de rij bij de kassa, met mijn boodschappen, ik kijk op mijn telefoon, ik heb pauze en wil niet te laat terug zijn.
"Mag ik misschien voor, ik heb haast weet je" hoor ik, als ik mij omdraai kijk in het gezicht van een oudere meneer, zijn winkel wagen helemaal vol geladen.
"Sorry"
Zeg ik vriendelijk.
"Maar jij bent nog jong , jij hebt alle tijd van de wereld om je boodschappen te doen"
ik zucht,
"Wat? het is toch zo"
ik kijk naar de meneer
"Sorry, maar ik heb nu pauze van mijn werk en moet zo weer beginnen dus heb ik ook wat haast, als ik dat niet had, of u had minder boodschappen dan had ik u graag voorgelaten"
dit maakt meneer schijnbaar boos.
"Behandel jij je eigen groot ouders ook zo?"
ik haal mijn schouders op.
"Die zouden gewoon bij mij in de rij staan"
zeg ik.
Meneer is het hier niet mee eens.
"die jeugd van tegenwoordig is zo respectloos, toen ik de leeftijd van dit k**je had, toen was de jeugd nog respect vol naar hun meerdere"
Hier van gaan mijn nek haren van overeind staan.
"Ik vind het niet fijn dat u mij zo noemt"
Zeg ik
De meneer kijkt mij aan
"En dat kan mij niet schelen, wat denk je wel niet. "
Als Edwige, (mijn partner) er was geweest had ze iets gezegd, ervoor gezorgd dat die andere kant van mij nu haar mond gehouden had.
Maar tja die is er niet.
"Wat ik denk is dat ik die boodschappen kar van je betaal, ik betaal immers jouw riante pensioen, en die moet wel riant zijn want je kan zo een volle kar kopen. En toen jij mijn leeftijd had toen toonde mensen nog respect tegen over de mensen die er voor zorgde dat ze te eten hadden"
Ik voel een hand op mijn schouder,
"Mevrouw, kassa 3 gaat open u mag daar aansluiten"
zegt de cassier tegen me, ik kijk naar de meneer met de boodschappen kar.
Was die uitbarsting in mijn hoofd?
Heb ik mij vandaag geleerd in te houden?
Ik stap opzij en loop naar de andere kassa, kijk meneer aan,
"Gaat u maar voor mij, dan pak ik deze kassa wel."