Anansi kon goed bluffen, opscheppen, manipuleren en zielig doen. Zijn mond ging als vanzelf open en de nodige onzin kwam er uit. Hij praatte mensen graag een schuldgevoel aan en kreeg zo zijn zin. Hij had vele euro’s uit de zak geklopt van domme toeristen. Nu stond hij op het plein, op te scheppen dat hij op een echte tijger kon rijden zoals een ander op een paard of kameel. Ook de koning hoorde het gesnoef en wilde dat zien. Tenslotte was Anansi geen sportief type. Meestal hing hij maar wat rond, hij kon niet eens behoorlijk fietsen.

Anansi schrok toen de koning ineens voor hem stond en zei: Om twee uur vanmiddag kom jij al tijgerrijdend bij mij voorbij, zo niet hang je!

Hij haastte zich naar huis op zoek naar een rot ei. Dat vond hij op de composthoop en daarmee ging naar het appartement waar meester Tijger logeerde. Hij deed het ei in zijn mond en ging luidkeels voor diens deur liggen jammeren: Oww, auwww wow....kermde hij. Hierop kwam de meester bezorgd naar buiten. 

Wat is er met je, vroeg hij.  

Ik heb zo’n ontzettende pijn, jammerde Anansi, kijk mijn wang eens. 

De meester zei: jij moet snel naar een dokter. Wat een bult en het stinkt ook. Anansi kermde luider en luider en omdat hij zei dat hij er echt niet kon komen, bood de meester aan hem te brengen, hij moest alleen eerst even het vuur onder de pan met bloemkool uit doen. 

Neem jij dan ook een kussentje mee waarop ik kan zitten, jammerde Anansi én een lijn waaraan ik mij kan vasthouden zodat ik niet val.

Meester Tijger deed het vuur uit, pakte een kussen van de bank en trok haastig de waslijn van de muur. De wasknijpers vlogen in het rond, maar dat gaf niet. Er was een ernstig zieke en dat ging voor. Opruimen kon later. Haastig liep hij naar buiten, bond het kussen op zijn rug zodat Anansi zacht kon zitten, deed de waslijn tussen zijn tanden en gaf de teugels uit handen. Hij vloog er met de zieke van door. Hij was sterk, een meester in hardlopen, dus zij zouden snel bij de dokter zijn. Ineens begon Anansi luider te kermen. 

Wat is er vroeg meester Tijger geschrokken. 

Ik heb zo’n last van de vliegen om mij heen, loog Anansi, ik word er gek van. 

Gebruik een tak, zei de meester en zwiep ze uit je buurt. Zo gezegd, zo gedaan. Terwijl de meester hard door rende met Anansi op zijn rug, reed deze op hem als een jockey op zijn paard, hield de teugels vast en sloeg met zijn zweep. En zo zag ook de koning hem ‘s middags om 2 uur voorbij draven. 

Meester Tijger, oprecht een barmhartige Samaritaan, wist dat er iets niet in de haak was toen de pijn acuut over was en Anansi wel heel breed zat te grijnzen. Hij was als toerist weer beetgenomen. Dat liet hij niet op zich zitten. Hij was niet voor niets meester, slecht gedrag hoorde afgestraft te worden. Hij verzamelde alle toeristen die ook de dupe waren geweest van manipulaties, oplichting en geld-uit-de-zak-klopperij en... dat waren er veel. 

Toen de meester sprak was het doodstil en kon je een pincet horen vallen. Iedereen was het met hem eens, voor manipulerende nietsnutten als Anansi is geen plaats, ook al vinden domme koningen van wel en vaart de toeristenindustrie er wel bij. 

En zo werd Anansi veranderd in een spin. Een spin zo groot als een walnoot met haren als van een afwasborstel. Wie hem ziet zet het op een gillen (zodat anderen gewaarschuwd worden) en heeft het recht hem te doden. En Anansi blijft die spin totdat hij ophoudt met zielig doen en van anderen te profiteren, tenminste... als hij niet al is doodgeslagen.