Stories: De tondeldoos

Een soldaat zonder cent op zak liep naar huis, hij moest wel er viel geen fiets te stelen. Toen hij door een bosje kroop zag hij een vrouw. Zij keek in een gat.
Wat doe je, vroeg de soldaat.
Mijn tondeldoos is in het gat gevallen, zei zij, ik kan er niet bij ik heb claustrofobie. Er  moet ook een schat liggen.
De soldaat was platzak, dol op geld en had geen claustrofobie. Hij ging de tondeldoos dus halen.

In een ruimte zat een lelijke hond. Duidelijk een vuilnisbakkenras met ogen zo groot als een walnoot. Negeren, dacht hij. Alles wat aandacht krijgt groeit. Hij zag geen tondeldoos. Ook niet onder de hond, alleen een wasknijper. Die stak hij in zijn zak, zonder het beest ook maar 1 blik waardig te gunnen. 

Achter het dier bleek nog een gang, dus hij ging ook daar kijken. Tenslotte wilde hij zijn zakken vullen. Ook daar zat een hond. Een met ogen zo groot als appels. Er kwamen rookpluimen uit zijn bek. Apart beest, dacht de soldaat, terwijl hij er omheen kroop om de tondeldoos te zoeken. Ook negeren, mompelde hij, het is nooit verstandig om wilde dieren aan te kijken. Onder een poot zag hij een afwasborstel. Vreemd, dacht hij. Ineens zag hij wat glimmen, een hele euro! Hebbes, riep de soldaat.  Achter de walmende hond bleek een spoor van euro’s. Hij volgde het en kwam bij de volgende ruimte. Daar zat een foeilelijke waakhond bij een kist. Het monster had ogen zo groot als bloemkolen.