Op verzoek van Marjolein het vervolg op: Het Aardmonster
Aardmonster staarde, gromde, likkebaardde en kwijlde. Het maakte hem er niet charmanter en aantrekkelijker op. Met een beetje geluk, dacht hij, werd het toch nog gezellig.
Daar dacht zijn kloon anders over. Voor de zekerheid klemde ze een paar walnoten in haar vuist en besloot het hof te verkennen. Zij hield van alles wat zij zag en de dieren waren niet bij haar weg te slaan. Dat probeerde het Aardmonster natuurlijk wel, want hij blonk niet uit in delen. Net als zijn schepper, die ook graag het alleenrecht had en Moeder Natuur liever zag gaan dan komen.
Moeder Natuur hield de tweederangs god nauwlettend in de gaten, net als het monster-stel. Zij kende haar pappenheimers en wist dat onze lieve heer rare kostgangers had, die het niet zo nauw namen met de 10 geboden. Gezien de agressie van Aardmonster besloot zij hem mooi te laten zitten waar hij zat. Dat Lelibelle haar heil niet eerder elders had gezocht had haar alleen maar verbaasd.
Aardmonster zijn meid was anders, bleek anders. Moeder Natuur betwijfelde of zij wel zoveel kloon was. Die verdraaide Frankenstein had wat van haar in de Meid gestopt!
Zij rommelde, hoestte en spoot vuur... zij voelde zich in stukken gescheurd, gespleten, een dikke stroom tranen liep over haar wangen en zo trof Lucifer haar aan. Zij lag hem na aan het hart, hij hield van haar en zag haar niet graag lijden en hij wist uit ervaring dat hoogmoed voor de val komt, net als hoogmoedswaanzin. Hij zag meer in geaard zijn en blijven. Met hoogvliegers had hij niet veel op. Nieuwsgierig geworden was hij wel. Toen zij weer gekalmeerd was besloot hij eens een kijkje te nemen door de haag.
De Meid had geen gevoel voor tijd. Zij verzorgde de bloemen, fladderde op haar plompe, reuze manier achter de koolwitjes aan en verzamelde waarvan zij dacht dat het eetbaar was. Met: je kunt overal van eten, kon zij niet veel. Het meeste leek haar niet eetbaar. Plotseling hoorde zij het in de verte donderen. De dieren kropen bij haar en met hen schuilden zij voor iets dat zij niet kende.
De Angst had de god er bij zijn monster in gewerkt en ook de Meid had die bij haar ontstaan met de paplepel ingegoten gekregen. De Angst was niet groter dan een splinter, een die je er met een pincet uit moet halen, maar groot genoeg om niet alleen mee te zaaien, maar vooral om mee te oogsten.
Lucifer zag de Meid en was diep van haar onder de indruk. Net als hij leek zij van Moeder Natuur te houden. Jammer dat ze zat opgescheept met fake Frankensteins Aardmonster, een saaie, borstelige kwast, met dezelfde ego- trekjes als zijn schepper. Ging die Meid dat aardsluie monster nu ook nog te eten brengen? Er kwam een idee bij hem op, hij zou helpen het te temmen. Wie weet werd iedereen dan een stuk vrolijker.
De god was weer eens uit de kast gekomen en zag dat er iets niet goed was. Die Meid wilde niets van zijn Aardmonster weten en Moeder Natuur lag er verscheurd bij. Dat hij haar geruïneerd had zou zij nooit vergeten. Vervelend was dat zij veel meer vrienden en aanbidders had dan hij. Het was waar dat hij haar bedrogen had, zijn creaties maar een zielig aftreksel waren van die van haar, maar daarom hoefde zij niet zo overdreven te reageren. Zij kon hem ook gewoon alle eer geven, reclame voor hem maken en in zijn naam werken. Hij hield zich dan wel bezig met waarin hij goed was: op zijn lauweren rusten, opdrachten geven, commanderen en schitteren door afwezigheid. Moeder Natuur, dat oude wijf, had dat geweigerd, daar had hij dus nog een appeltje mee te schillen, net als met Lucifer die voor haar door het vuur ging.
Tijd om iets te ondernemen. Snel veranderde hij zich in een sprinkhaan en sprong voor de Meids neus, net voordat zij een granaatappel wilde plukken.
Dat is echt niet eetbaar, sjirpte hij luid en duidelijk. De Meid keek hem verbaasd aan. Je moet die rode daar plukken, tjirpte de god verder en hij wees naar een tros liefdesappeltjes, die zijn heerlijk zoet, vol vitaminen, je wordt er slim van en iedereen gaat van je houden. Dat heb jij wel nodig. Breng dat Aardmonster ook gelijk wat, zo te zien kan hij dat wel gebruiken. De meid knikte, plukte een paar "appeltjes" en nam een hapje. Als een wilde sprong Aardmonster uit de bosjes tevoorschijn. Hij had daar naar de Meid zitten gluren en was stik jaloers dat zij van iedereen aandacht kreeg. Hij griste alles uit haar hand en propte het in zijn mond, terwijl het sap in het rond spoot en sloeg daarna alles kort en klein.
Moeder Natuur greep hem bij zijn lurven en slingerde het Aardmonster het paradijs uit. Niet lang daarna volgde de Meid. Niet omdat zij dat graag wilde of omdat Moeder Natuur vond dat ook zij moest vertrekken, maar omdat de god dat wilde. Zijn monsters zouden hem aanbidden, angst en haat verspreiden, Moeder Natuur verdelgen en Lucifer was een geschikte zondenbok. Terwijl de zieke geest op alles en iedereen neerkeek, knikte hij tevreden, want hij zag dat het goed was.
Afbeeldingen: pixabay.com
Al mijn blogs (ook de lange) zijn liggend geschreven met de smartphone en met 1 vinger getypt. Zie jij taal-/typefouten dan hoor ik het graag.
Ook jij bent welkom in de wereld van: fantasie,
sprookjes, schrijfuitdagingen,
vrij schrijven, positief nieuws,
weinig geld, schitterende foto's, creativiteit,
vakantie tips en nog veel meer!
#sprookje #moeder-natuur #wakeupkitty
