Gisteren had ik een zware inzinking en na veel lijden besloot ik vanmorgen een film te kijken. Dat ging moeizaam. Met pijn is het moeilijk concentreren en ook mijn gezichtsvermogen holt dan achteruit (gevolg medicatie). Ik kijk dus minder film (ik luister meer) al heb ik er nog zat liggen. Niet alleen op dvd (ook series), maar ook dankzij Showbox (online te kijken en te downloaden).
Zojuist heb ik "Sherlock Gnomes" gekeken (film uit 2018). Het is het vervolg op: Gnomeo en Juliet (2011, Romeo en Julia zal ik maar zeggen) en het gaat over tuinkabouters. Die aardewerken gevallen die je in je tuin zet en zij komen 's nachts tot leven dus helemaal mijn niveau.
Gaat deel 1 nog over de strijd tussen de 2 verschillende soorten tuinkabouters (rode en blauwe mutsen), in deel 2 gaat het over het vanzelfsprekend nemen van iemand (partner of geliefde maar ouder kun je ook invullen). Op zich een goed onderwerp.
Zo vindt Sherlock Holmes het heel gewoon om alle eer op te strijken en behandelt hij Watson als een voetveeg en Julia vindt de nieuwe tuin in Londen belangrijker dan Gnomeo. Zoals zij hem fijntjes meedeelt: De tuin kan niet wachten en jij wel. Onzin natuurlijk, want mensen, elfjes en anders Moeder Natuur doen ook aan tuinnieren.
Als alle tuinkabouters in Londen verdwijnen gaat Sherlock Holmes op onderzoek uit. Hij is er van overtuigd dat het zijn vijand Moriarty moet zijn (een mislukt Flipje in plaats van een vrucht een vruchtenvlaaitje/gevulde muffin?).
Juliet neem Sherlock serieus en wil niets van Gnomeos ideeën weten. Zij is een kabouter tante die zich uitstekend alleen redden kan. Zij gaat dus met Sherlock op stap en wordt prompt tot zijn assistente gebombardeerd. Samen met Sherlock volgt zij de aanwijzingen (Sherlock houdt van aanwijzingen).
Gnomeo trekt zijn eigen plan en volgt zijn verstand (en vindt alle verdwenen tuinkabouters lang voor Sherlock en Juliet). Watson volgt Gnomeo.
Op zich is het een leuke animatie die mij zeker niet tegen valt. Ik heb de film in het Engels gekeken en het Engels maakt het voor mij mooier (geen Amerikaans geknauw) en rustiger. De (droge) humor zit er in net als dubbelzinnige opmerkingen. Het is geen overdreven kabouter geneuzel en geknuffel (zoals in David de kabouter van Rien Poortvliet waar altijd alles koek en ei is) en Gnomeo is gewoon een gave kabouter die ondanks alles blijft houden van. Als ik mij beter voel ga ik hem zeker nog een keer kijken, dan beide delen achter elkaar.
Al mijn blogs (ook de lange) zijn liggend geschreven met de smartphone en met 1 vinger getypt. Zie jij taal-/typefouten hoor ik het graag.
