Koning Wilhelm was blij met Tills komst. Hij verveelde zich dood in bed, dood op de troon. In zijn achtertuin was niet veel te zien.

Alles was doods en stil. Het gezelschap van de dokter begon hem te vervelen. Wilhelm wilde zijn eigen nar. Till kwam als geroepen.

Hij was grofgebekt en niet op zijn mondje gevallen. De dokter was Tills eerste slachtoffer, als een papegaai praatte Till hem na, hij volgde de dokter als diens schaduw en deed elke beweging na. Ook de bezoekers aan het hof kregen de beurt. Till was als snel Wilhelms lievelingetje.

Wie met pek omgaat, wordt er mee besmet, zei de dokter, eens een sukkel, blijft een sukkel!

Loading full article...

Een man als Wilhelm duld geen tegenspraak, de dokter had het anders moeten aanpakken.
Dat had hij idd kunnen doen.. wie weet gebeurt dat nog nu Wilhelm het lachen is vergaan
Domme actie van Wilhelm.
daar komt hij nog wel achter dan.
Totdat Till ook Wilhelm een loer draait...
En toen bleek Wilhem geen gevoel voor humor te hebben
Slim is-ie niet, die Wilhelm...
Ergens wel omdat hij weet waarop wie te pakken en te profiteren, maar uiteindelijk weer niet omdat hij net te ver ging