Het #sprookje van #walnoottotwasknijper gaat verder... het blijft een vies #verhaal, al is "Trollenland nu in zicht.

Half hangend in de slijmslierten, voelde zij hoe zij naar binnen werd gezogen en iets haar hand vasthield. Was dit de kortste weg? De grond onder haar voeten werd glibberig als ijs. Zij opende haar ogen. Alles om haar heen was blauw, glom en spiegelde. Toen zij omlaag keek zag zij de kabouter, hij klampte zich aan haar hand vast.

"Oeps", zei hij, "ik ook hier. Ik kon je niet alleen laten."

"Zo begaan ben je anders niet",  zei zij. "Waar hing jij al die tijd uit?" Zij veegde een slijmsliert uit haar gezicht. 

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

marijke
ik griezel al als ik door een spinnendraad loop laat staan die slijmslierten.
Reply
The Original Enrique
Met al dat slijm moet ik echt niet denken aan een boterham, haha!
Reply
Encaustichris
Getverdegetver!
Reply