Wat vinden je voeten van de storm?

Het eiland op deze foto is afkomstig uit de uitdaging ‘Beeldend schrijven’ van Sophie Hilhorst. Het is een van de links voor dit verhaal.

Lees maar snel verder wat ik bedoel…

Wat te doen in de storm?

Het stormt. We kunnen naar zee en dan lekker uitwaaien. Houd je schoenen aan, want stel je voor dat ze wegwaaien als je ze in je hand houdt. Je zal op je blote voeten op de fiets naar huis moeten of op de scooter, de motor, met het openbaar vervoer of lopend.

Gegarandeerd dat je een probleem krijgt met je voeten. Ik denk dat ze je voor de rest van je leven zullen haten om wat je ze aangedaan hebt. Dus… ga je naar het strand en wil je je voeten verwennen met een zeewaterbad? Stop dan vooral je schoenen en sokken in een rugzak en zorg dat die goed dicht is en stevig op je rug zit. Dus niet losjes over één schouder laten hangen; dan heb je kans dat de rugzak van je afglijdt, of nog erger… je stijgt op. Ook dan zullen je voeten overigens niet blij zijn en heb je heel wat aan ze uit te leggen.

Zie je het al voor je? Schoenen uit, sokken uit, alles veilig opgeborgen in de rugzak. Je hebt je nog zo voorgenomen om die rugzak inderdaad over je beide schouders te hangen.

Opeens is daar die windvlaag. En het is niet zomaar een windvlaag. Nee, deze heeft megakrachten en voor je het weet word je met rugzak en blote voeten opgetild. Je gaat hoger en hoger en verder en verder.

Het enige wat je nog kunt is je stevig vasthouden aan je rugzak en maar hopen dat je ook weer op de aarde terechtkomt. Je hoopt en je bidt, de tranen waaien van je wangen af. Op z’n minst denk je dat het nu afgelopen is en dat het einde nabij is. Je ziet niet meer hoe dit nog goed moet komen met je. Je hoopt maar, dat je in ieder geval ergens gevonden wordt, dood of levend, zodat je familie op de hoogte kan worden gesteld.

Het loopt allemaal anders dan je had bedacht. Je hebt uren in de lucht gehangen, bent in shock. Je weet van voren niet meer dat je van achteren leeft, maar dan begint er iets te veranderen. De wind neemt af en er komt land in zicht. Je gelooft je ogen niet. Je wordt zachtjes neergezet op zacht, warm zand. Je begint heel langzaam bij te komen van je avontuur. Het warme zand en de zon op je huid doen je goed.

Je voeten die al aan het afsterven zijn van de kou, beginnen langzaam weer tot leven te komen en wat warmer te worden. Ze waren diep bevroren en nog kouder dan de rest van je lichaam.

En ja, ze haten je! Ze hebben het ijskoud en doen onvoorstelbaar veel pijn. Maar… hoe warmer ze worden en hoe meer leven er in ze komt, hoe gelukkiger ze worden. De haat maakt plaats voor liefde.

Ondertussen kan je nog niets anders dan daar op het warme zand liggen. Je hersenen beginnen weer meer tot leven te komen en de rest van je ledematen wordt zo ondertussen ook warmer en warmer. Dat wil niet zeggen dat ze nu een normale lichaamstemperatuur hebben. Nee, je bent nog steeds steenkoud, maar je overlevingskansen nemen zo langzamerhand toe.

En dan opeens zie je, dat er iemand naar je toe komt varen. Hij meert zijn boot aan vlakbij de plek waar jij ligt en springt soepel de boot uit. Het is een man met sportieve kleding aan in smetteloos wit. Hij heeft een witte broek aan die tot zijn knieën komt, een mooi wit poloshirt. Hij draagt witte sneakersokken en uiteraard ook witte sportschoenen.

De man zelf heeft een donkere huidskleur. Zijn huid heeft een mooie bruine kleur die niet van de zon afkomstig is. Je beseft dat of het einde nu elk moment kan komen, of je redding nabij is.

Dan zie je zijn warme glimlach en een stem die zegt dat alles goed komt. Hij knielt bij je, legt zijn handen op je hoofd en begint in een vreemde taal te spreken. Je hebt geen idee wat hij bedoelt en wat je moet. Je bent hevig verward, maar bent nog steeds niet in staat om te antwoorden.

En zo warm ben je nou ook nog weer niet, al merk je dat je nu wel vrij snel opwarmt. Opeens voel je een intens warme gloed door je hele lichaam gaan. Het begint bij je hersenen en je voelt het letterlijk door je hele lichaam gaan en het blijft warm op de plekken waar het komt. Je merkt dat je je ledematen weer wat kunt bewegen. Je voelt de kracht in je lichaam terugkomen. Je voeten beginnen te jubelen en te juichen. Ze worden sterk.

De man loopt naar de boot en komt terug met een stoel en een grote koelbox. Hij zet je in de stoel en haalt fruit en een beker vocht uit de koelbox. Het vocht is een soort milkshake die naar aardbeien smaakt. Het blijkt een soort krachtvoeding te zijn en je voelt je krachten meer en meer terugkomen. Ook het fruit dat hij je geeft smaakt voortreffelijk en je komt helemaal bij. Je kijkt om je heen en komt erachter dat je op een prachtige plek bent beland en dat de zee azuurblauw is. De man pakt je hand en richt je op uit de stoel.

Je wilt de man bedanken, omdat hij je leven gered heeft en draait je om de kant op waar je hem voor het laatste gezien hebt, maar hij is spoorloos verdwenen. Zelfs zijn boot is in de verste verte niet zichtbaar. Hij lijkt wel van de aardbodem verdwenen.

Je begrijpt er helemaal niets van, maar dan herinner je je een verhaal over engelen, die in opdracht van God van alles voor mensen doen. Je ogen worden geopend. Je bent geholpen door een engel. Je valt op je knieën en dankt God uit de grond van je hart, dat Hij je leven gered heeft.

#storm #eiland #voeten #kortverhaal #schrijfuitdaging