Ik daag jullie uit voor een Storycubes challenge - deel 1
Verhalen schrijven met behulp van storycubes.
Storycubes zijn dobbelstenen die je kunnen helpen bij het schrijven van een verhaal. Iedere dobbelsteen van een setje met storycubes heeft zes fantastische zijden. Zes zijden die jouw creativiteit op het gebied van schrijven ontzettend kunnen uitdagen. Ook ik gebruik deze storycubes geregeld om mijn fantasie te prikkelen om zo al mijn bestaande verhalen verder uit te werken en mijn nog niet bestaande verhalen op gang te brengen.
Ineens kwam ik met een magnifiek idee. Waarom hier niet een challenge aan verbinden? Een challenge die ons samen tot schrijven kan brengen? Een challenge die jouw fantasie zal gaan prikkelen en uitdagen om jouw verhalen verder vorm te geven? Super toch als we dit met gelijkgestemden kunnen doen?
De challenge:
Iedere vrijdag post ik een eerste verhaal die ik geschreven heb met behulp van de storycubes. Uiteraard post ik daarbij ook een foto met wat ik gerold heb aan tekens. Aan jou de taak om dan vervolgens ook een verhaal te verzinnen met de tekens die ik in die week gerold heb.

Storycubes challenge - deel 1
3, 2, 1. In gedachte was ik de laatste paar seconden al aan het wegtellen. Iedere dag, stipt om 16.00 uur belde mijn j tante Mia. Vandaag voelde ik me op de één of andere manier extra opgewonden. Misschien kwam het wel omdat jarig was vandaag. Ik wist het niet zo goed.
Tring...... Tring...... Ik schrok op uit mijn gedachten en keek op de klok. Jawel hoor, stipt 16.00 uur. Dat moest mijn tante Mia zijn. Inderdaad, het was mijn tante Mia.
Of ik haar kaartje ondertussen ontvangen had? Die mocht ik nu dan lezen. Ik had deze inderdaad ontvangen, maar waar had ik hem ook alweer neergelegd.
Ik voelde hoe mijn wangen rood werden van schaamte. Ik kon toch zeker mijn tante Mia niet vertellen dat ik haar kaartje kwijt was?
Terwijl ik mijn tante Mia aan de telefoon probeerde te houden, doorzocht ik alle mogelijke verstopplekjes in mijn kamer. Waar kon die kaart toch liggen?
Ineens bedacht ik me dat ik hem in het ladekastje gedaan had met slot. Bijzondere dingen gingen altijd daarom namelijk. Gelukkig hoefde ik niet te zoeken naar het sleuteltje, deze hing om mijn nek.
Ik vertelde mijn tante Mia de kaart gevonden te hebben. Deze mocht ik nu open maken en voorlezen.
Ik voelde een soort spanning. Terwijl ik de kaart voorlas, voelde ik bijna de ongeduld van mijn tante Mia. De ongeduld voor een antwoord. Ik wist alleen niet zo goed welk antwoord ik mijn tante Mia geven moest. Ze schreef me het volgende:
Lieve Francien,
Van harte gefeliciteerd met je 16de verjaardag. Nu ben je een dame, een dame die de wereld aankan. Ik weet zeker dat geen uitdaging jouw in de weg staat. Vandaar dit cadeau. Een parachutesprong. Ga je deze uitdaging aan?
Liefs jouw tante Mia.
Ik moest eerlijk gezegd toch echt even drie keer slikken. Stond dat er nu echt? Kende mijn tante Mia mij dan minder goed dan ik dacht? Ik had juist een hele sterke band met haar, tenminste.
Een vuur laaide in mij op. Was dit boosheid naar mijn tante Mia? Was het onbegrip? Of misschien toch een intens verlangen tot uitdaging?
Ik koos er uiteindelijk voor dat het een uitdaging zou zijn en heb de sprong gewaagd.
Comment with a minimum of 10 words.