Stout of Zoet?

Ik kan het niet helpen, maar als ik naar mijn kinderen kijk denk ik wel eens, jéézus, wat een dutsen. 

Ik heb geprobeerd en echt mega hard mijn best gedaan om de grootste eikel uit te zoeken voor zaaddonatie, maar er is toch echt iets misgegaan met mijn analyserend vermogen toentertijd. 

Het kan natuurlijk ook nog zo zijn dat ik diegene was die het slechtste in ze naar boven haalde, waardoor het alleen maar 'leek' of ze een kut karakter hadden, wat ik trouwens wel als zeer misleidend ervaar. 

Waarom hebben mijn krengerige genen het nu niet gewonnen van die langzaam zwemmende klutskoppen? 

Vol jaloezie kijk ik naar die etterige rotzakjes die zich laten vallen voor het snoeprek in de supermarkt nadat moeder een keer gedurfd heeft 'nee' te zeggen, terwijl die van mij netjes naast me staan te wachten en ook nog durven vragen of ze me kunnen helpen bij de kassa. Ik hou me in, maar het liefst schreeuwde ik het uit en maande ik ze tot het verscheuren van Disney boekjes, terwijl ik me uit sta te sloven met het in en uitladen van boodschappen.