Helaas is dat wel makkelijker gezegd dan gedaan. Het is niet alleen het denken van iemand, maar soms wordt je zo geleefd en meegesleurd in de dagelijkse dingen. Op die manier heb je weinig tijd om stil te staan bij jezelf. Tenminste.. dat is waar ik steeds tegen aanloop.
Mijn vriend is een tijdlang depressief geweest, maar niet iedereen in depressiviteit is in staat om helder te denken en keuzes te maken aan welke gedachten je focus geeft. Dat heb ik hem ook gezegd, maar dat was depressie voor hem, dat de leukste dingen gewoon niet gewaardeerd konden worden, ook al wilde hij het wel.
Met de gedachte dat ik deze namiddag moet gaan werken geeft mij hier de kans om even op te... Show moreMet de gedachte dat ik deze namiddag moet gaan werken geeft mij hier de kans om even op te reageren!
Als autobusbestuurder die in het drukte van het verkeer passagiers van A tot Z brengt, en gepaard gaan met duizend en één vragen
en tal van andere grillen, kan je dikwijls aan niets anders gaan denken, dan wat er zich op dat moment afspeelt.
Pas vanaf de job beëindigd is wordt als van wat voorbij is, aan de kapstok gehangen... ik neem nooit mijn job of toestanden mee naar huis.
Vind het wel een aardig opgestelde blog met een fijne inhoud ;-)
Alles kan ik helaas aftikken. Op dit moment werkt het erg goed om tegen mezelf te zeggen dat ik van dit moment mag genieten. Zo kan ik me op een happy manier focussen op wat ik op dat moment aan het doen ben ipv mijn monkeymind te laten regeren die al zestig stappen verder is ;) soort van actieve meditatie oid :)
Zelden last van stress gehad, nooit aanleiding gehad voor burn-out of depressiviteit.
Ik kan me vergissen, maar ik heb de indruk dat dit op jullie breedtegraad vaker voorkomt, dan in zuidelijker/zonniger delen van de wereld.
Hallo Soberana, dat klopt, in de zonnige landen passen de mensen hun werktempo aan
aan de omstandigheden en pauzeren vaker en veel zon betekent veel vitaminen D en dat is zeer belangrijk voor je geestelijke vermogens,
Als autobusbestuurder die in het drukte van het verkeer passagiers van A tot Z brengt, en gepaard gaan met duizend en één vragen
en tal van andere grillen, kan je dikwijls aan niets anders gaan denken, dan wat er zich op dat moment afspeelt.
Pas vanaf de job beëindigd is wordt als van wat voorbij is, aan de kapstok gehangen... ik neem nooit mijn job of toestanden mee naar huis.
Vind het wel een aardig opgestelde blog met een fijne inhoud ;-)
Ik kan me vergissen, maar ik heb de indruk dat dit op jullie breedtegraad vaker voorkomt, dan in zuidelijker/zonniger delen van de wereld.