In februari en maart 2015 ben ik tijdens mijn opleiding op de reis van mijn leven geweest. 3 Weken lang reizen door Thailand, Cambodja en Vietnam. De eerste twee weken waren zeer intens, aangezien we elke dag verder moesten reizen. Vroeg op staan, laat naar bed en dat twee weken lang. De laatste week heb ik samen met een vriendin doorgebracht in Vietnam. We zijn toen van Ho Chi Minh City naar Nha Trang gegaan met een nachtbus en daar hebben we de laatste week kunnen genieten van een goed hotel dicht bij de zee.

Terwijl ik dit aan het typen ben, voel ik alweer een dubbel gevoel. Tijdens onze eerste twee weken heb ik zoveel armoede gezien. Met name in Cambodja greep mij dit heel erg aan. Kinderen die op straat leven en moeten bedelen voor voedsel. Iets wat wij in Nederland echt nooit zouden kunnen bevatten! Elk kind kwam naar je toe, wilde je even vast houden en als je dit bij je had, waren ze dol gelukkig met iets te eten. Kinderen wisten het ook: zodra er een bus aan komt, rennen! Want ja, daar zitten de toeristen in en die hebben geld/eten! Vooral bussen met Chinezen vielen duidelijk erg in de smaak. Zakken met koekjes/snoepjes/broodjes kwamen er tevoorschijn!

Mijn blog van vandaag wijdt ik dan ook volledig aan deze kinderen. De kinderen die moeten overleven met primitieve levensmiddelen. Moeten bedelen voor wat kleingeld (dit is het in onze ogen, in hun ogen is het van grote waarde). 

Natuurlijk heb ik ook leuke, spannende en interessante dingen mee gemaakt, maar meer hier over volgt! Tot dan! 


Loading full article...

Lijkt mij inderdaad een reis met dubbele gevoelens!
Mooi geschreven :)
Zou je er nog een keer naartoe willen?
Aan de ene kant wel, de andere kant niet.. Zoals ik beschreef was het heel dubbel. Alles is zo goedkoop, dus shoppen is er geweldig! Maar of ik nog een keer al dat leed wil zien, weet ik niet. Daarnaast is het een hele lange vlucht en dat is ook niet zo mijn ding :p
Inderdaad, wat voor ons minder waardevol lijkt te zijn, is voor hen de hele wereld.
Wat een leuke blog en.mooie foto.s