Zo goed als het ging ben ik weer langzaam gaan leven. Mijn hubbie was zo een steun voor mij, anders had ik het misschien niet gered. Natuurlijk denk ik aan ****, dat zal nooit overgaan, maar ik moet hem even alleen laten. Hij zal zelf eerst rustig moeten worden.
Ik was weer terug gaan werken, weer onder de mensen zijn, dat was goed voor mij. Ik werkte wel full-time, want dan kon ik lekker alles vergeten. "Denk je dat nou echt"?
Op een dag was ik weer aan het werk in de winkel, dit was, denk ik een paar maanden nadat **** overleden was, hoor ik ineens een liedje uit de boxen galmen;
"Pak maar m'n hand, stel niet teveel vragen, je kunt niet als enige de wereld dragen.
Er is geen probleem, als je keer op keer jezelf wilt bewijzen,maar je kunt het niet alleen"
Bam! en die raakte mij tot in mijn ziel. Een paar dagen later weer;
"Maybe surrounded by, A million people, I Still feel all alone, I just want to go home, Oh I miss you, you know
And I've been keeping all the letters that I wrote to you, Each one a line or two,
I'm fine baby, how are you?? Well I would send them but I know that it's just not enough
My words were cold and flat
And you deserve more than that"
Bam! deze raakt me nog harder dan het andere lied. Ik was enorm van slag door dit liedje en ik raakte er niet van los. Hij is terug! **** is terug! De woorden van het liedje sneden door mijn ziel.
En nu? Moet ik hem negeren? Praten? Alles op mij af laten komen? Toe laten in mijn leventje?
Ik ben er uit. Ik laat het op me af komen. Mensen die overleden zijn komen wanneer zij er weer aan toe zijn, dus, hij was er weer aan toe. Ik was zo blij, voelde me veilig, hij lette op mij, ik voelde de kriebels, weer, toen ik hem voor het eerst zag. Ik was vrolijker aan het worden omdat ik wist dat hij bij mij was. Natuurlijk niet alle dagen, maar wel heel veel. Ik wist altijd wanneer hij er was.
Ik ben toendertijd naar iemand gegaan die ik vertrouwde en wilde weten hoe het met **** ging.
Pijn, heel veel pijn heeft hij gehad. Ribben, nek en hoofd. Hij was nog herstellende, maar het ging beter met hem. Ze hadden nog geprobeerd te reanimeren, maar helaas niet gelukt. " Oh, zeg even tegen mijn schat dat ze nog iets krijgt" Dat is iets dat echt van mij is" *Later hierover meer
**** loopt steeds met mijn roos heen en weer, en zingt dan het volgende liedje "Rozen verwelken, schepen vergaan. Maar mijn liefde voor jou zal altijd blijven bestaan" en ik zie hem echt ermee lopen. Dat vrouwtje zegt tegen mij, hij heeft alleen de roos zo apart vast, en ik wist al wat ze bedoelde. Ik zeg hoezo dan? Nou zegt ze, hij heeft steeds het kopje van de roos vast, alleen dat, zodat het er niet af zou gaan vallen. En dat ik dit precies hetzelfde op de begrafenis deed. Precies hetzelfde! I love it!
Ohh en zeg nog even tegen mijn allerliefste schatje, er komt nog een mail aan, die was ik aan het schrijven, maar die komt er nog aan. Ik moet zeggen, ik wacht er nog steeds op. Tenminste, nu ik zo aan het schrijven ben, was ik het weer even "vergeten" In het begin nadat ik dit hoorde sliep ik bijna in mijn mailbox. Daar ben ik maar mee gestopt, want er kwam geen mail. Ik hield mezelf voor dat die nog ergens op de server stond. Ik weet het niet, maar tot de dag van vandaag nog niks gekregen.
Maar waarom? Waarom moest hij weg, terwijl hij mij gevonden had?
Lees hier verder
