Zo goed als het ging ben ik weer langzaam gaan leven. Mijn hubbie was zo een steun voor mij, anders had ik het misschien niet gered. Natuurlijk denk ik aan ****, dat zal nooit overgaan, maar ik moet hem even alleen laten. Hij zal zelf eerst rustig moeten worden.

Ik was weer terug gaan werken, weer onder de mensen zijn, dat was goed voor mij. Ik werkte wel full-time, want dan kon ik lekker alles vergeten. "Denk je dat nou echt"?


Op een dag was ik weer aan het werk in de winkel, dit was, denk ik een paar maanden nadat **** overleden was, hoor ik ineens een liedje uit de boxen galmen;


"Pak maar m'n hand, stel niet teveel vragen, je kunt niet als enige de wereld dragen.

Loading full article...

Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Spourieloekie
Oh wat een intens verhaal :( dikke knuffel hoor.
Reply