Han Tummers

· 15 Jun 2021

Follow Following

Tamarisk, what else

Op weg naar Palestina hebben ongetwijfeld talloze schepen op weg naar overwinning en destructie jou in groei en bloei gepasseerd.

Niet geïnteresseerd in  jouw existentie, groei en welige bloei. Waarschijnlijk was je nog niet geplant en voortgesproten tot het huidige volume. De grond onder jouw bestaan is hard, droog, kaal en zonder vitaminen om in op te groeien. Toch heb jij de problematische tocht naar eigen volwassenheid tot volle tevredenheid volbracht.

In jouw jongste puberteitsjaren hebben deze zeilschepen dit oord gepasseerd en zijn soms gebiologeerd aangemeerd om wellicht voorraden en vers water in te slaan.  Matrozen in opdracht van kruisvaarders hebben jouw bergtoppen beklommen op zoek naar een bastion of een veilige plek op hun zeilreis over de wellicht woeste baren der zeeën.

Namelijk Jeruzalem lonkt in de middeleeuwen en het christendom zal te vuur en te zwaard worden verkondigd en genadeloos worden ingeprent onder het juk van de vrome geestelijkheid uit het begeerlijke paternalistische Vaticaan. De schatrijke kraamkamer van het katholicisme…….jeetje.

Rhodos is in deze tijd wellicht maagdelijk te noemen. De Spartanen zijn niet meer Spartaans opgevoed en hebben hun roem verloren. Griekenland is teloor gegaan als rul zand. De Stadstaten van weleer zijn verdampt.

Europa onder het juk van de Geestelijkheid en doctrine hebben de macht ten koste van het klootjesvolk.

Op de plek waar jij, groene weelderige bladerdos op een robuuste stam bent uitgegroeid uit het diepste binnenste van jouw fauna-wereldlijke ziel, net  daar heeft de menselijke ziel gemeend om er een bolwerk op te richten. Althans de Ridders op weg naar Jeruzalem hebben de plaatselijke gemeenschap min of meer gedwongen om er een kasteel op te richten.

Waarom? Om er als toekomstig steunpunt een veilig heenkomen te waarborgen. Zo gezegd zo gedaan. Het kasteel staat er nog en is in afbrokkelende staat torenhoog als trekpleister voor dolce far niente, te bewonderen. Zoals op zoveel plaatsen op Rhodos.

Oktober 2019 sta ik er met mijn vrouw en dochter. De stenen zijn zeker zo persistent als honderden jaren geleden. De Griekse mythologie is te betitelen een afgezwakt  sprookje. De economie is verdampt tot het afvoerputje van de euro. De Griekse wijsgeren worden in Wiskundige begrippen gemeten en onmetelijk geprezen en berekend.

Deze burcht heeft geleden onder de seizoensinvloeden maar is nooit ingenomen of veroverd. Te hoog in de bergen gelegen wellicht?

Het menselijk bouwwerk is te mooi om qua sfeer en hoedanigheid ook maar enigszins behoorlijk te kunnen omschrijven.

Maar jij, groene bladerdos op robuuste stam, jij bent mooier en consistenter dan opeen gestapelde gekapte harde dode stenen. Jij apprecieert de zon, de wind, de milde temperaturen, de Spartaanse droogte en de opeenvolgende zware jaar-seizoenen. Keer op keer op keer.

Nu ben je slechts groen, wuivend in de wind. Maar in het voorjaar groeit jouw bloesem roze en wiegt en geeft vogels onderdak. Je bent en blijft warm en excentriek. Een weldaad wellicht…
Doodgewoon maar zo bijzonder als je het kunt en wilt zien.

Tamarisk, ik heb jouw tijdelijkheid gevangen in een fotosnapshot. Ik hoop dat ik jouw inspanningen correct omschreven heb,

Wellicht zien win elkaar weer Tamarisk. Rhodos is zo  moooooooooi met onvergankelijke eeuwenoude natuur net als toen, honderden jaren geleden toen het geloof als hardvochtig  en bruusk te betitelen is geweest op weg naar onderdanigheid  ten koste van leven,

Tegenwoordig geloof ik ook in ….. maar niet in ……