Gisteren ben ik na 26 jaar terug gegaan naar Giethoorn...

...Giethoorn-noord welteverstaan. Om herinneringen op te halen in het dorp waar ik mijn jeugd doorbracht.

Aan de oude Beulakerweg, daar hebben we gewoond. Als gezin toen nog. De belangrijkste tijd van m'n jeugd heb ik daar doorgebracht, vanaf m'n vijfde tot m'n vijftiende jaar, met ups en down's. Net als iedereen, nou ja... er waren wat teveel down's zeg maar.

Onze voormalige woning en één van de twee zomerhuizen, nu deels verbouwd en verscholen achter het groen...

Het is niet meer zoals het was, maar eigenlijk toch ook weer wel...Tja, wat wil je na zo'n tijd. Er zijn huizen verbouwd, "ons" huis was totaal veranderd. "Onze" huizen moet ik eigenlijk zeggen want er waren ook twee zomerhuisjes bij. Alles verbouwd en aangebouwd.

Dit is de achterzijde van het achterste zomerhuisje dat eens van ons was, ook grotendeels verbouwd en er is een aanbouw geplaatst.

Maar de sfeer is niet veranderd. Waar vroeger het winkeltje was, dat is nu een woonhuis. Het café van Martha eveneens. Maar de lagere school staat er nog, onveranderd lijkt het. En de oude film speelt zich weer af in m'n hoofd... Wel of geen winkel, toch zie je hem weer voor je. Als het ware sta je al weer binnen bij de vleeswaren en Gerda achter de snijmachine. In gedachten zie je weer de kunststof flessen melk van 1 liter met het groene zilverpapiertje als afsluiting. Halfvolle melk, die met blauw dat was volle. "Kunnen we het ook op laten schrijven?..." Het pompstation, ook woonhuis. De toeristen zijn er nu ook, net als toen. Alleen niet in een oude Renault of een Skoda, (zo'n vierkante) nee, een Mercedes cabrio AMG versie, een nieuwe Porsche, een Tesla. Ook de Gietersen zelf hebben de mooiste auto's. De economische vooruitgang is dus ook hier te zien, misschien, nee, wel zeker meer dan in omliggende plaatsen. Gouden jaren heeft Giethoorn gekend ergens in de tussentijd van toen we vertrokken, tot nu. En sommigen lijken niet geprofiteerd te hebben; een aantal kleine huisjes, haast hetzelfde als toen. Klein, bescheiden en netjes.

De achterzijde van een punterwerf in Giethoorn, met een loods in aanbouw.

Maar overal waar ik langsliep kwamen ook de verhalen weer boven. En eigenlijk niet eens echt verdrietig maar wel met gemengde gevoelens. Dat er al zoveel tijd voorbij is, dat je ouder word, dat de mensen van toen er veelal niet meer zijn...En plots zag ik op afstand iemand lopen. Zijn gezicht kon ik niet zien. Raar is dat maar ik wist wie het was; 26 jaar later en op 100 meter afstand. Enkel door de manier van het bewegen van zijn arm en nog wat lichaamstaal. Hèèl apart.

Loading full article...