Terugblik: Woensdagochtend

Sander knuffelt mij wakker om 6.30u. Moet dat nu, ja?! Desondanks knuffel ik hem terug. Ik moet toegeven dat ik dat best wel kan gebruiken. Twee uurs geslapen vannacht. It’s something. Sander staat op om te gaan werken.
Ik besluit nog vijf minuutjes te dommelen in de hoop dat Sander zo slim geweest is om de koffie door te laten lopen. Ik ga het nodig hebben vandaag.
Ik sta op en poets mijn tanden, was me en ga naar het toilet. Geen regels meer, woohoo! Je kan je niet inbeelden hoe blij ik hiermee ben!
Tegen 6.50u ben ik beneden en word ik verwelkomd door het gemiauw en gekrab aan de deur van mijn katten. Ik streel hen vluchtig en neem hun eetbakjes mee naar de keuken, waar ik zie dat de koffiezet nog steeds uit staat. Grrrrr!
Ik zet hem op en weeg de katten hun eten af. Intussen begint de koffiegeur de keuken te vullen. Heerlijk.
Omdat het toch nog eventjes duurt voor de koffie is doorgelopen, zet ik me bij de katten aan tafel en lees op mijn laptop online het nieuws terwijl mijn katten hun eten binnen schrokken. Nuja, Minou schrokt en Mousti sabbelt. Wanneer ze gedaan hebben met eten, plaats ik hun voerbakjes op de schouw en ga ik naar de keuken voor mijn tas koffie.  Een minuutje later zit ik met mijn tas koffie weer achter de laptop met mijn favoriete Spotify-lijst op. Ahhh rust…
*gahk* *gahk* *gahk* …
GODVERKUT!
Ik spot Minou al kokhalzend op de vensterbank en weet hem nog net weg te jagen van de courgettes die erop liggen. Helaas krijg ik hem niet meer volledig weggejaagd en maakt zijn kots een duikvlucht naar het hangmatje dat aan de verwarming hangt. Eikebah!