The Full-Moon Diaries - Augustus 2017
Het is weer zover, bijna volle maan. Deze keer op 7 augustus, dat is over enkele dagen als ik dit begin te schrijven. Net als vorige maand, merken we ook deze keer een groot verschil in de humeurtjes in ons gezin, wanneer de volle maan bijna aanwezig is. Om te beginnen moet ik wellicht melden dat ik heel gevoelig ben, je mag gerust stellen dat ik hoogsensitief ben (HSP). Wat vaak erg lastig is geweest in mijn leven, want ik ben lange tijd niet bewust geweest van dit feit, en daardoor kon ik er ook niet op anticiperen. Ik wil proberen met deze blog mensen bewust te maken (die dat nog niet waren) dat Volle Maan kan betekenen dat je dagen totaal anders verlopen, en je kind misschien dagenlang niet te handelen is .. Met wat aanpassing in je dagschema zou het zomaar kunnen zijn dat de dagen rondom volle maan prettiger verlopen voor allen.
Ik schrijf deze blog omdat deze maand bij onze dame heel duidelijk te merken is dat het volle maan is. Net als vorige maand is ze de dagen vooraf aan de volle maan bijna onhandelbaar. Enkele dagen terug had ze nog wel een beetje last van wat dingen, maar intussen is het gedrag echt stampvoetend-ik-ben gewoon-boos gedrag. Wij proberen haar juist de ruimte te geven om te kiezen wat ze wil, wil je slapen, of nog even daar zijn? (hier in Spanje met de hitte is een vast schema met slapen zoals mijn oudste kindjes echt niet te doen helaas, die hoop is al lang vervlogen haha) Dan wil ze het een, om vervolgens alsnog de hele tent op stelten te zetten.. En zo gaat het bijna dagen aan een stuk. En heb ik in de nacht nog net enkele uurtjes rust zonder haar gedram, pff. Erg vermoeiend hoor, en ontzettend frustrerend, zeker als je als mama zijnde zelf helaas ook tegen de muren omhoog vliegt met vlagen.
Terwijl ik dit schrijf ligt onze dame voor het eerst in dagen gelukkig wel te slapen. Na uren bezig te zijn geweest, dat dan weer wel. Tijdens het typen zit het beneden op het plein vol met Spaanse gezinnen. Dat wil zeggen, ook de baby's en kleine kindjes zitten tot zeker 1 uur in de nacht buiten. Normaal hoor je de kinderen spelen, en de Spanjaarden hard praten en gezellig keuvelen onder het genot van een biertje, nu hoor je overal huilende baby's en jengelende kinderen. En dan bedoel ik echt veel! Wij wonen op het gemeenteplein waar men vanaf 19.00 dagelijks allemaal verzamelt met hele gezinnen. En ik weet waar ik het over heb, onze deur staat namelijk wagenwijd open aan de voorzijde, dus mij ontgaat hier niks haha. Het is wel fijn (en dat mag ik wellicht niet zeggen, sorry) dat ik nu andermans kind hysterisch tekeer hoor gaan, en die van ons eens vredig slaapt, wat een genot! Andermans kind dat huilt gaat niet zo erg door merg en been als je eigen kleine dame in huis waar het ook nog zo galmt, lol.
Hoewel ik deze keer vooraf aan Volle Maan in elk geval wel goed slaap, iets te goed naar mijn vriend zijn zin, aangezien die al vrij vroeg alleen binnen zit. Wat te wijten is aan dochter die me echt uitput overdag, waarna ik als een blok in slaap val zodra zij dit ook doet, omdat ik dan eindelijk rust heb.. Niet al te gezellig, maar wellicht wel gezelliger dan overdag ook. Want ja ik ben deze maand niet op mijn best. Hoe de vorige Volle Maan enkel uitputtend was in verband met onze kleine dame, is deze ook erg belemmerend voor mij. Ik vlieg al een aantal dagen tegen de muren omhoog en ben niet te genieten. Ik schiet uit mijn slof, verhef mijn stem gemakkelijker, ben gefrustreerd, heb totaal geen geduld.. de boze woorden vliegen in het rond hier. Kun je nagaan hoe goed dat combineert met een kleine dame die zich ook niet op haar best voelt, nou dat combineert echt niet.. Ik kan je zeggen, het zorgt voor vervelende frustrerende momenten. Al ben ik er wel bewust van, wat al iets scheelt!
De laatste nacht voor Volle Maan heeft iedereen hier in elk geval een keer goed geslapen. Voor de verandering. Ik ben benieuwd hoe de rest van de dag verloopt. En of het gedrag van dochterlief nu de rest van de dag net zo zoet is als vannacht. Ik hoop het :)
