Tijd speelt geen rol. Of wel?
Het is 1965 en ik zit achter (of voor, wat is het?) mijn bureautje op mijn kamertje van ons huurhuis op vierhoog achter met uitzicht op de natte weilanden waarin wat velden met uitgebloeide pinksterbloemen staan waarin de pinken lustig ronddartelen.
Mijn ouders zijn Oranjegezind en ik ben op Koninginnedag, op 30 april dus, jarig. De Nederlandse driekleur (met oranjewimpel) hangt daarom vanaf het balkon te wapperen in een zacht lentebriesje dat vanwege de gestaag stijgende apriltemperatuur (wat een woord, hoe kom ik erop) al aardig warm begint aan te voelen op de blote huid. Het aprilzonnetje schijnt lustig op ons balkon en ik mag me daar graag in haar stralen koesteren, want ik ben, althans als zodanig sta ik bekend, een zonaanbidder.
Maar goed, we dwalen af, ter zake. Het schiet me te binnen dat ik over 59 jaar
