Ik verbaas me iedere dag weer hoe snel de tijd gaat..  Toen ik vanochtend opstond lag mijn zoontje nog heerlijk te slapen. Hij is nu 16 maanden en kletst en rent het hele huis door. 

Mijn vriend en ik hebben elkaar bijna 17 jaar geleden leren kennen. Hij kwam uit Canada en speelde hier ijshockey, het was liefde op het eerste gezicht. We kregen een relatie maar toen het ijshockey seizoen afgelopen was moest hij terug naar Canada.. ik besloot om op vakantie te gaan naar Canada zodat ik zijn vrienden en familie ook kon ontmoeten. Ik was 20 en ging voor het eerst vliegen ...in m'n uppie...zo spannend!

We hadden een geweldige tijd maar aan alles komt een eind. We wisten niet wanneer we elkaar weer zouden zien maar hielden veel contact via mail, en telefoon. Gelukkig kon hij toch weer in Nederland spelen en zag ik hem al snel weer maar ook dat was van korte duur. Hij voelde zich niet op zijn plek in het nieuwe team en wou weer gaan studeren. Dat was het einde van onze relatie.. 

in alle jaren die volgden hielden we altijd contact. Nog steeds via mail en telefoon maar het werd gelukkig telkens makkelijker gemaakt. Msn, Facebook, Skype, Facetime.. we hebben alle nieuwe technologieën op gebied van contact onderhouden wel meegemaakt. 

In 2013 kwam er een einde aan mijn relatie die ik toendertijd had en ook zijn relatie liep stuk.. we waren dus beide weer vrijgezel...en je raad het al...de vonk die eigenlijk nooit gedoofd was sloeg weer over ...en dus vloog hij op 4 oktober 2014 naar me toe en op 19 juli 2015 mochten we onze prachtige zoon in onze armen sluiten.  <3

Loading full article...