Toegangspoortjes en strenge controles bij intocht Sinterklaas
Was ik het enige kind dat het maar raar vond dat zwarte Piet compleet zwart was van het door de schoorsteen klimmen. Ik vond dat raar en helemaal omdat z’n kleren niet vies waren. Hoe deed Piet dat toch? Tot in z’n oren helemaal zwart van het roet en z’n kleren onberispelijk.
Ook zag ik heel goed dat Sinterklaas er op school anders uitzag dan Sinterklaas op de televisie. En die bij de Bijenkorf was ook anders… en die je zomaar ergens tegen kon komen was ook niet dezelfde. Andere kleur haar, bril of geen bril, langer, kleiner, boller. Noem maar op. Ik zag dat en vond het vreemd, maar stelde er geen vragen over. Bang dat ik anders geen snoep en cadeautjes zou krijgen. Ja, ik had toen al door dat mijn kritische houding niet gewaardeerd werd. Meedoen en geen vragen stellen. De beloning was groot, dus daar deed ik het voor.
In de 2e klas van de lagere school hoorde ik iemand zeggen dat Sinterklaas niet bestaat. Mijn eerste gedachte: "Ja, zie je wel. Dat dacht ik al."
Een opluchting want ik had het goed gezien dat het aan alle kanten niet klopte. Ik voelde mij ineens ook niet meer zo onder druk gezet, want er was dus geen zwart boek, geen zakje zout, geen roe, geen boot naar Spanje.
