We vechten voor onze toekomst, en lopen weg van ons verleden.
Terwijl dat het heden telkens wordt overschaduwd door banaliteiten en onzekerheden.
De zon rolt in en uit en de jaren vliegen voorbij, een spel dat uitgespeeld wordt in de ondoorgrondelijke tijdloosheid.
De wind waait en het geluid van het zand en de golven werken aan hun oeroude symfonie.
Er zijn mensen geboren en gestorven en er zullen nog meer geboren worden en sterven.
De symfonie van het geluid in het samenspel van de elementen bestaat duizenden jaren en zal er nog zijn wanneer dat wij vertrekken.
We zijn toeristen hier, Toeristen die vergeten zijn dat ze op reis zijn en verloren grip op ons omringende schoonheid.
Toeristen in de oneindigheid van het zijn.
Shodo § Mei 2018
