Ach, waren wij maar bij moeder thuisgebleven….
Sommigen onderkennen het probleem van de bullshitjob anno 2015.
Vandaar dus dit praktijkvoorbeeld uit mijn eigen werkomgeving….
In het multinationale bedrijf waar ik werk werd ruim twee jaar geleden een reorganisatie begonnen.
Een nieuw contract zou worden binnen gehaald hetgeen voor extra aanwerving van nieuwe mensen zou zorgen.
Met de nodige pluimen in hun gat en goed gekostumeerd resideerde maandenlang een delegatie buitenlanders van het moederbedrijf bij ons.
Een nieuwe CEO werd aangesteld , de 7de in de rij sinds ik daar 14 jaar geleden mocht beginnen,
( verhoudingsgewijs ververs ik ook zo vaak van onderbroek)
De collega’s –waaronder mezelf- die er al jaren ervaring hadden werden niet gehoord, meer nog ze werden vakkundig aan de kant geschoven….
Inderdaad het liep niet zoals het hoorde en bijkomende ondersteuning van bovenaf was meer dan welkom!
Jarenlang hadden een collega en mezelf ons volledig ingezet om dit bedrijf draaiende te houden, dag en nacht , weekend, feestdagen e.d ( van de bloemetjes begieten, tot het opstellen van de planning, over het bijspringen bij de boekhouding…. Kortom multitasking )
Van bottom tot the top kende ik ondertussen dit bedrijf van binnen en van buiten en wist dus ook waar de noden en hiaten waren.
Ok dus, ze kwamen van verre en zouden dit regelen…… ze hadden jarenlange ervaring in een aantal filialen over de hele wereld en een CV waarvan de milieubewegingen zouden zeggen: “ druk hem aub niet af….”
Alleen ze kenden geen bal van de lokale Belgische situatie en diegenen die die situatie wel kenden waren dus aan de kant gezet.
Van aan de zijlijn probeerden we nog zo goed en zo kwaad tips en advies mee te geven, maar de heren en dames bleken doof te zijn.
Na menig etentje op high level niveau werd het nieuwe contract beklonken en was het kassa, kassa voor het bedrijf.
Alleen, de mensen en hun welzijn op de werkvloer werden vergeten…. Die mensen die er nochtans dagelijks voor zorgen dat dit bedrijf kan cashen!
Enkel cijfertjes en statistiekjes telden, en dienstverlening en klantentevredenheid waren daarbij ondergeschikt ( om dus nog maar te zwijgen van de arbeidsvoorwaarden voor het personeel)
Toen ik reeds een tijdje thuis zat met burn out en depressie kreeg ik plots een telefoontje van mijn vakbond met de vraag of de functie van vakbondsafgevaardigde me niet interesseerde?
( er was een bezoek geweest van het gemeenschappelijk vakbondsfront en er werden een aantal “werkpunten” opgemerkt onder meer het feit dat het personeelsbestand van 15 naar +50 was gegaan, hetgeen een vakbondsafvaardiging op de werkvloer noodzaakte)
“Natuurlijk” zei ik!
Ik legde mijn situatie uit en het feit hoe ik me behandeld voelde en hoe ik het daar moeilijk mee had, kortom het waarom dat ik al een tijdje van een ziekteuitkering moest leven.
Geen probleem, er werd afgesproken dat de vakbond en ik contact zouden houden in verband hiermee.
Op voorstel van iemand van de personeelsdienst van mijn werk ( die ondertussen ook al opgericht was ) werd overeengekomen dat ik begin juli pas zou mogen herbeginnen op het werk.
Gezien de grote oorzaak van mijn ziekte tegen dan zou weg getransfereerd zijn naar een ander filiaal ter wereld van deze groep.
Dan zou ik het werk hervatten, als vakbondsafgevaardigde ( werk genoeg daar vanuit deze bevoegdheid!)
Tot ik recentelijk een bericht kreeg van een collega dat die klant waarvoor die “ buitenlanders” zoveel toef hadden gemaakt om hen te verleiden, hun contract bij de firma waar ik werk op 1 april per direct zullen opzeggen;
35 mensen worden met onmiddelijke ingang ontslagen !!!!
Er waren teveel klachten omtrent de geleverde dienstverlening , vandaar…
Terug naar af dus…..met 15 mensen waar het eigenlijk mee begonnen was!
Behalve dat de welgeklede buitenlanders een grote rommel achterlaten,
en ik thuis ben burn out maar eigenlijk nooit had willen thuis zijn.
Ik deed mijn werk graag en goed, het beste bewijs misschien dat er vanop mijn werk zelf werd gevraagd wanneer en onder welke voorwaarden ik eventueel wil/kan terugkomen.
Cashen om te cashen en daarna pas denken aan de dienstverlening…. marcheert niet !!!!
Eerst investeren in voldoende personeel ( met de cash) om een goede dienstverlening te kunnen bieden wel!
Dus conclusie: “ Ach waren ze maar bij moeder thuis gebleven….”
geef aub zo vlug mogelijk ook al die “ bullshitjobbers” hun basisinkomen;
kunnen ze lekker in hun thuisland in de zon hangen, of nuttiger en zinvoller werk doen
en kunnen de mensen die echt met hart, ziel en passie hun werk doen rustig verder bezig zijn ( tot 67) en hoeven ze niet zonder mededogen het leven zuur gemaakt worden!
Historicus en schrijver Rutger Bregman over de zin en onzin van bullshitjobs:
https://www.youtube.com/watch?v=09im34_qZ80
( foto: https://www.youtube.com/watch?v=ZwMIrykHS5s)
vrijblijvend mijn Yoors promoblog: https://yoo.rs/tomke1975/blog/geld-verdienen-met-yoo-rs-1444211638.html
