Is het nog mogelijk om te overleven als muzikant in dit digitale tijdperk?
De digitale vooruitgang heeft ervoor gezorgd dat haast iedereen vanop zijn computer muziek kan maken, maar daarnaast hebben deze digitale ontwikkelingen er ook voor gezorgd dat een aantal inkomensbronnen voor artiesten sterk verminderd zijn of zelfs helemaal zijn weggevallen.
Klachten over het illegaal downloaden, oneerlijke verdienstructuren of streamingsites als Spotify komen steeds vaker voor.
Meer en meer muzikanten hebben moeite om maar enigszins gecompenseerd te worden voor hun werk.
Ondanks deze nieuwe mogelijkheden, is er op het vlak van inkomsten verwerven echter niks veranderd !
Hoe kunnen muziek, cultuur en commercie met elkaar verzoend worden?
Moesten beginnende muzikanten nog net iets meer hun best doen om hun verloning op te eisen waarop ze- gezien het belang van hun culturele inbreng- aanspraak mogen maken; zouden daarmee dan hun financiële problemen opgelost zijn?
Misschien moeten muzikanten en andere artiesten vechten voor een beter sociaal vangnet (gezondheidszorg, onvoorwaardelijk basisinkomen) in plaats van op zoek te gaan naar een nog 'blitser' verkoop platform...
In een tijd waarin de straten geplaveid zijn met het kapitalisme en dito reclame advertenties ( met bijhorend muziekje), zijn succesvolle muzikanten nog steeds aan het vechten om te overleven.
Wat als een artiest moet opgenomen worden in een ziekenhuis zonder hospitalisatieverzekering en daardoor een 'tour' moet annuleren?
Kunnen dan nog voldoende inkomsten gegenereerd worden uit platenverkoop of inkomsten van streaming sites om op dat moment toch nog een menswaardig inkomen bijeen te krijgen?
Muziek is overal in het dagdagelijks leven; de radio thuis of op het werk, de wachttoon van de telefoon, op TV, in reclame blokken,...
Als samenleving genieten we iedere dag van muziek; het is een essentieel middel tot expressie, artistiek en commercieel.
Het streamen en delen van muziekbestanden heeft ons geleerd dat we allemaal muziek enorm weten te waarderen maar dat we er liefst niet voor willen betalen.
( foto: www.elsevier.nl)
In de 'culturele industrie' heerst een houding waarbij artiesten zichzelf in de markt moeten afficheren en zelf sponsorgelden moeten zoeken, niet enkel om de carrière vooruit te helpen, maar gewoon om te kunnen overleven.
Het basis bestaan van een artiest wordt steeds moeilijker in een financiële omgeving van stagnerende lonen en schuldopbouw als student.
Een dergelijke fundamentele spanning tussen kunst en commercie, en meer in het algemeen de handel en overleven, is maar al te vaak het decor van het dagelijks leven als artiest.
Om de rekeningen te kunnen blijven betalen tussen periodes van concerten, moeten artiesten vaak op zoek naar ander werk, hetgeen hen vervolgens dan belemmert in het vinden van tijd om nog muziek te kunnen maken!
Tenzij men schatrijk en succesvol is, zijn vele levens moreel bezoedeld door de tegenstrijdigheden van het leven in een systeem waarbij alleen maar slechte mogelijkheden aan de lopende band worden aangeboden.
Er is ook een probleem in de opbouw van sociale rechten en bescherming.
Nieuwe technologieën zullen dit probleem nooit oplossen; een collectief optreden van de mensen wel!
Als artiest mag er geen genoegen genomen worden in het ondersteunen van marktgebaseerde oplossingen voor kunst en cultuur, maar moeten ze samen rechtstaan voor een rechtvaardiger beleid.
Muzikanten zoeken wel zelf naar creatieve oplossingen aan de hand van de nieuwe technologieën zoals Open Source platforms waarop hun 'shares' verkocht worden,
maar zelfs wanneer creatieve oplossingen voor sommige artiesten een vooruitgang betekenen, ontbreken nog steeds fundamentele oplossingen voor maatschappelijke problemen!
( foto: www.slideshare.net)
Een mogelijke oplossing voor deze structurele situatie is het universeel basisinkomen (UBI).
Een basisinkomensgarantie zou verder een zegen zijn voor alle onbetaalde arbeid die gebeurt bij de zorg voor kinderen, ouderen en mensen met een handicap.
Het kan zelfs nuttig zijn bij het terugdringen van klimaatverandering.
Een UBI biedt de mogelijkheid om de spanning tussen kunst en commercie te verminderen.
Ondanks dat muziek een sociaal gemeengoed is, laten we muziek over aan zakelijke labels en adverteerders...
Het UBI zou een dienst bewijzen aan de waarde van kunst en cultuur, waarbij het momenteel enkel herleid voor de artiest tot 'het verkopen' van hun werk tot de dood om te kunnen overleven!
Een UBI zou kunstenaars echt compenseren voor hun belangrijk werk.
Doordat artiesten hierdoor in de basisbehoeften zouden kunnen voorzien, zouden ze niet genoodzaakt zijn een 'baan' aan te nemen die weinig toegevoegde waarde heeft, noch voor hen en noch voor de samenleving.
Het zou ook de noodzaak wegnemen om constant hun kunst te moeten ' verkopen' op een manier die contraproductief is voor het maken van zinvol werk.
Het kapitalisme zal muzikanten niet redden, het onvoorwaardelijk basisinkomen misschien wel.
Onszelf organiseren om samen te ijveren voor een dergelijk sociaal programma, kan helpen om onze idealen realiteit te laten worden!
Een benefiet voor het basisinkomen?
( kopfoto: www.mbkservicedesk.nl)
