Af en toe moet je grenzen stellen in het leven. Voor (de bescherming van) jezelf, maar ook voor anderen. Deze week probeerde Mario's familie ons weer klein te krijgen, maar dat pik ik dus niet meer.

Aangetekende zending

Op 9 maart is het zover gekomen dat ik een aangetekende zending gestuurd heb naar Cruella (als je niet weet wie dat is, lees dan eerst even deze post). Ik heb haar vriendelijk verzocht geen contact meer met mij, Mario of mijn familie op te nemen. Ze bleef continu berichtjes sturen naar mijn zus, mijn ouders en zelfs vrienden van ons via Facebook Messenger. Dit in een vergeefse poging te weten te komen waar Mario en ik wonen. Gelukkig geeft niemand die informatie weg, maar het stalken moest stoppen. Ik heb dus in die aangetekende brief vermeld dat als ze nog pogingen zou ondernemen om ons te contacteren, via familie of vrienden of eender welke andere manier, we haar zouden aangeven bij de politie wegens belaging.

De dag dat die brief daar is aangekomen, heeft ze me gebeld. Ik heb haar nummer geblokkeerd in mijn telefoon, dus ik merk het pas als ze wat heeft ingesproken op mijn voicemail. "Ja, wilt ge mij is bellen, 't is in verband met die brief." Onnodig te zeggen dat ik niet gebeld heb. De brief was duidelijk genoeg. Een paar minuten later deed ze exact hetzelfde en weer heb ik niet teruggebeld. Ik nam me voor dat bij het derde telefoontje, ik naar de politie zou gaan. Dat derde telefoontje kwam niet en we hoorden niets meer van Cruella. Tot afgelopen maandag.

Schending van het briefgeheim

Ik kreeg een melding op mijn telefoon die mij vertelde dat ik een voicemailbericht had. Mijn telefoon had niet gerinkeld, dus ik wist al hoe laat het was. Het was inderdaad Cruella om te zeggen dat er bij haar thuis post aangekomen was van Kinsbergen. Dit is het onderzoekscentrum dat onderzoek heeft gedaan naar Mario's autisme. Geen haar op ons hoofd dat eraan dacht dat we haar zouden terugbellen, en we waren er ook zeker van dat ze die post niet zou opsturen naar een door ons gegeven adres. Op naar haar thuis, dan maar.

Een autoritje van ongeveer drie kwartiers later, stonden we met de auto voor Mario's ouderlijk huis. We waren allebei heel zenuwachtig want het zou de eerste keer zijn sinds de rechtszaak dat we Cruella terug zouden zien.

Loading full article...