Tot ziens, Marianne (deel 17)
©photosuus
instagram.com/suusb2b/
Xavier staat met gebalde vuisten tegenover me. Zijn knokkels heeft hij ingewonden met zwachtels. Zijn gelaat is krijtwit en zijn ogen roodomrand. Als een professioneel bokser wipt hij op en neer, alsof hij met blote voeten op een hete plaat staat. Af en toe strijkt hij met zijn duim langs zijn neus om een bengelende zweetdruppel af te vegen. Hij tracht een man-tegen-mangevecht met me aan te gaan, maar ik laat me niet opjutten. Niet dat ik zo vredelievend ben. Eerder een lafaard. Ik heb een erg lage pijngrens. Zo ik daartoe word uitgedaagd, wil ik nog wel eens een klap uitdelen, maar incasseren doe ik liever niet.
“Wat is er? Durf je niet? Lafaard!” roept hij me toe.