De man die me wakker schudt, lijkt op het kerstmannetje. Scheef op zijn kop staat een rode muts en hij heeft een knalrode neus. Aan zijn snor hangen kleine stalactieten en zijn wenkbrauwen en baard zijn wit van de aangevroren dauw.

  “Kom, jongen, maak dat je wegkomt,” zegt hij.

Ik richt me op en wrijf mijn ogen uit. Met een verdwaasde blik kijk ik om me heen. Het duurt even voor ik me realiseer waar ik me bevind.

  “Kom! Wegwezen!” dringt hij aan.

Loading full article...

Ja, een vreemde wending mag je wel zeggen. Het moet verschrikkelijke zijn om je wereld te verliezen...of je in een wereld te begeven die je niet kent. Ik denk aan Alzheimer-patienten en dementie. Ik heb je nooit gevraag wat een soort verhaal het was, nu is... Show more
Met sneeuw op de lagere school eveneens geen prettige ervaring gehad. Terwijl ik er nooit iemand kwaad mee deed. Ik kreeg ijsballen tegen me aangegooid op het schoolplein en werd door twee jongens achterna gezeten en met mijn gezicht in de sneeuw op de grond... Show more
Psst... voeg je ook een "lees meer" toe met eerdere delen?? #Tipsvaningrid
More replies (1)
Het ziet er iig naar uit dat de man die volgens Boris Jan Byttebier zou zijn, hulp gaat bieden.