Keuzes maken. Tja dat kan soms best moeilijk zijn. Grijs of blauw, groot of klein? Een kledingkeuze, maaltijd, of een auto, noem het maar op. Je neemt uiteindelijk een beslissing in je achterhoofd met de gedachte, ja dit is de juiste keus (hoop je). Niemand kan in de toekomst kijken, dus je zal zelf de gevolgen van je handeling of keuze moeten ondervinden. Sommige keuzes hebben een grotere impact op je leven dan andere. Nu moest ik een keuze maken en heb ik de knoop nu eindelijk doorgehakt. Of zoals mijn arts al zei, toen was je er nog niet aan toe om die keuze te maken. Nu wel.

Nu heb ik het natuurlijk niet over één van de vele haar kleuren dat ik mijn kapsel aandoe (niet dat daar nog veel van overblijft als ik zo door ga). Nee. Ik heb al veel research gedaan en veel lotgenoten contact gehad. Dit contact heeft mij uiteindelijk ook op deze beslissing doen laten komen. In de hoop weer meer grip te krijgen  op mijn leven en in mijn lichaam.

Ik zal even kort door de bocht mijn situatie schetsen. Ik kan bot overkomen, maar zo ben ik nou eenmaal. Neem me maar met een korrel (of strooiwagen) zout.

Ik ben 26 jaar en sinds 2013 heb ik de diagnose: de ziekte van Cushing. Oftewel een tumor op mijn hypofyse in mijn hersenpannetje wat mijn lichaam ontregeld en mijn bijnieren aanstuurd om overmatig cortisol ook bekend als stresshormoon te produceren. Voor de officiële diagnose heb ik waarschijnlijk al zo'n vijf jaar met een hoge dosis stresshormoon in mijn flikken rondgelopen. Wat nadelig is, want hoe langer en hoger de blootlegging aan dit hormoon en deze ziekte is, hoe langer de herstelperiode word om er deels van te herstellen. (Volledig genezen kan ik dus al schudden) Ahfijn, 2 mislukte hersenoperatie's en 25 bestralingen verder en I'm still fucked...

Loading full article...