Troef of Trump

Ik heb net zoals iedereen deze morgen met de boterhammetjes met choco de nachtmerrie met de krant binnengekregen. De kranten hadden het niet voorspeld, de media was er bijna zeker van dat die man met het strogele haar, de plaat zou moeten poetsen.

Allesbehalve waar, bleek het deze morgen. Gisteren zag ik nog op TV een interview van Amerikanen door een Belgische reporter die voordeed alsof Clint Eastwood de verkiezingen had gewonnen. Hoeveel er, noch voor de werkelijke stemronde begon, er zeker van waren dat ouwe Clint een prima president zou worden, ze hadden zelf zijn rede gevolgd en gezien dat hij heel emotioneel was!!!!

Je stelt je vragen bij zoveel onwetendheid. Het zou hetzelfde zijn alsof iemand in Nederland zou zeggen dat Frans Bauer de Minister-President is geworden en dat iedere Nederlander direct aan de polonaise zou beginnen. Of dat onze Belgische Vera Lynn het toch potverdorie goed had gezegd als eerste vrouwelijke Belgische Eerste Minister.

Goedgelovigheid en toch hebben de Amerikanen niet in hun kaart laten kijken, besef ik plots. Hoe kan het dat Pol van de Polls het zo mis had kunnen hebben. Met een dipje in het slipje van zuster hilariteit omtrent duizenden mails was de Clinton-zon weer aan het stijgen de laatste dagen.