Trots en tegelijkertijd kapot van verdriet
Momenteel heb ik het zwaar, door verschillende omstandigheden deal ik lastiger met andere dingen. Ik heb er zelfs weer nachtmerries van, en word echt onaangenaam wakker. Zo ook vanmorgen. Om 8u was dochter al wakker, maar die wankelde nog en wilde nog drinken bij me, dus kropen we nog even terug. Ik wilde niet meer slapen, maar viel helaas toch nog even in slaap toen zij dat ook deed. Ik droomde over mijn 2 oudste kinderen. En toen ik wakker werd voelde ik me klote, tranen over mijn wangen en een onbehaaglijk gevoel. Het was geen happy droom namelijk.
Ik weet wel waar het vandaan komt, dit gevoel van onmacht. Ik kreeg afgelopen week een telefoontje van een vriendin. Die was mijn moeder tegengekomen en zij raakten in gesprek. Heel fijn dat ik zo toch af en toe wat hoor over de kindjes, aangezien mijn ex alle contact tegen blijft houden. Dit doet me de laatste tijd steeds meer verdriet, hoewel ik probeer sterk te blijven en ons op de rit wil houden voor onze dochter (mijn jongste) heb ik er moeite mee om niet bij elke mijlpaal van haar me verdrietig te voelen dat zij er niet zijn.Â
Zij horen samen, niet van elkaar gescheiden. Nu mis ik weer een hele prestatie van mijn oudste dochter. Zij slaat namelijk voor de 2e keer een klas over. De eerste keer deed ze dat nog toen ze bij ons woonde. En toen was ik al reuze trots op haar. Nu mag ze weer na de vakantie een klas overslaan! Dat zij heel intelligent is dat wist ik al vanaf haar geboorte. Zij is een oude ziel zoals mijn vriend het noemt. Ik had ook eigenlijk altijd de neiging heel volwassen tegen haar te praten omdat ik gewoon zag dat ze me begreep.Â
En nu slaat mijn grote knappe meid, waar ik zoveel van houd en zo ontzettend trots op ben weer een klas over. En weer word mij afgenomen door de vader dat ik haar kan knuffelen en vertellen hoe trots ik ben. Zo gaat het al een paar jaar, en het blijft pijn doen. Ik weet van binnen dat het niet tot haar 18e zal duren voor ze mij gaat zoeken. Zij weet veel van wat er is gebeurt (helaas boeide het de vader niet dit voor hun ogen te doen) in het verleden. Ik weet nu dankzij mijn vriendin haar telefoontje ook, dat die 2 me vreselijk missen. Hoewel ik dat heel erg vind voor hun, omdat ik weet wat verdriet met je kan doen, ben ik ook blij dat te horen. Ondanks wat de vader probeert te realiseren, zijn ze me nog niet vergeten. Gelukkig.
Ik vermoed dat mijn dochter zich verschuilt in school, om ermee te kunnen dealen. En ik hoop dat ze heel veel zal bereiken met haar intelligentie. Ik ben zo ontzettend trots op haar, maar mis die 2 nu des te meer. Wat wil ik bereiken met deze blog? Ik moest het van me afschrijven, het helpt vaak. En tranen rollen nu in overvloed over mijn wangen, ik hoop zo een schone lei te maken voor deze dag zonder al teveel last op mijn schouders.Â
geen woorden voor
Maar ik kan het heel goed begrijpen. Het leven is niet eerlijk, zoveel verdriet.
Vandaag ook bij mij, maar daar gaat het nu niet over.
Je bent sterk, heb je verdriet, rouw er om en ga ondanks alles toch door!
Meer weet ik eigenlijk niet te zeggen waar je wat aan hebt...
zou je mij ook kunnen helpen?
https://yoo.rs/kellss-r/blog/netflix-review-13-reasons-why-1493034484.html?Ysid=55883
Schrijf alles op, al dit soort gevoelens, de trots die je hebt maar ook het verdriet.
Straks als ze weer in je leven komt(komen) heb je een mooi boekje met gevoelens die je haar kunt geven.
Ik snap dat je het goed te horen vond dat ze je missen. Ik kan me hier namelijk ook voorstellen dat hun vader slechte dingen over jou vertelt. Dat geloven ze dus niet, ook door hun intelligentie.
Zien je ouders hen nog wel?
Liefs van mij, lieverd en een dikke knuffel.