Tussen weten, niet-weten en gewoon 'zijn'.
Onder het genot van een kopje koffie, heb ik net een interview gelezen met dokter Hans Moolenburgh. Ik was er dusdanig van onder de indruk dat ik een tweede kop koffie bestelde en het artikel twee keer heb gelezen. Een interview met een dokter die buiten de lijntjes denkt, die kritisch is en de medische wereld ziet vanuit een oorspronkelijk en holistisch perspectief. Fantastisch. Terugrijdend op de fiets zwermen de woorden nog door mn hoofd. Ja! Inderdaad! denk ik. Zo is het toch? Waarom zien die andere dokters dat dan niet? Waarom is de medische wetenschap zo vastgeroest en zo weinig open voor een breder perpectief? Als wetenschap toch eenduidig zou moeten zijn omdat het objectief is, hoe kan het dan zijn dat er 'meningsverschillen' zijn die leiden tot zulke grote verschillen in visie en zelfs behandeling van patienten? En als medische wetenschap dan kennelijk niet 100% eenduidig is, welk onderzoek moet je dan vertrouwen en waar kun je dan wel vanuit gaan? Wat is waarheid? Is Moolenburgh gewoon een vreemde vogel met rare ideeen? Is de algemene medische wetenschap te groot, te log en te star voor nieuw perspectief? Wat is dan eigenlijk een mening en wat is dan de waarheid?
Mening ten tijde van covid
En terwijl ik verder fiets nemen mijn gedachten een sprong. De laatste twee jaar lijkt het wel of het hebben van een mening nog belangrijker is geworden dan daarvoor. De verdeeldheid in de samenleving is verscherpt sinds covid zijn intrede heeft gedaan in onze wereld. We zijn gedwongen om een keuze te maken: wel vaccineren, niet vaccineren. En die keuze wordt gezien als jouw mening, wat je automatisch lid maakt van 1 van de 2 groepen. Maatregelen worden genomen, herzien, ingetrokken en weer her-ingevoerd. Bij welke groep hoor je: de anderhalve meter groep of doe je aan covidfeestjes? Je mening is duidelijk in het openbaar te zien als je wel of geen groen vinkje krijgt op je scherm. Families en vriendengroepen hebben het zwaar gehad onder de verdeelde meningen en zijn soms onherstelbaar beschadigd. Het midden lijkt zoek of krijgt in elk geval weinig podium. Wat is er toch gebeurd?
Vrijheid van meningsuiting
Zowel Moolenburgh als de mensen die twijfelen aan het beleid rondom covid en de vaccinaties worden in de samenleving door de meesten met argwaan bekeken. Termen als 'wappie' en anti-vaxxer zijn inmiddels ingeburgerd. Moolenburgh werd tijdens zijn carriere op het matje geroepen en verzocht om 'te stoppen met onrust zaaien'. Ter info: hij onderzocht dingen als straling, fluor in drinkwater, kankergeneeskunde, vaccinaties voor kinderen etc. Als een 'wappie' te fel is op social media dan wordt hij of zij voor bepaalde tijd geblokkerd op het platform om opruiende boodschappen in te dammen. Is vrijheid van meningsuiting dan alleen van toepassing als het is binnen bepaalde kaders? En staat dat niet haaks op wat het eigenlijk zou moeten zijn? Mag je mening er alleen zijn als die is goedgekeurd? En: door wie? Hebben we het dan over vrijheid van meningsuiting of over vrijheid van waarheidsverkondiging?
Vanuit beide hoeken wordt hard geroepen om de waarheid. Er wordt gegooid met bewijs, met feiten, met data en allerlei informatie. Stukjes die het tegendeel bewijzen worden gebagatelisseerd en weggelaten. Alles wat de mening kan ondersteunen wordt breed uitgemeten en uitvergroot. Er wordt geverifieerd bij het leven. Met elk bewijs wordt het ego groter en gelukkiger. Zie je wel, ik heb gelijk.