Twee miljoen knuffels
Van 1 knuffel naar 2 miljoen knuffels
Toen onze kinderen geboren werden begon het met 1 knuffeltje. Zo’n knuffeltje waar ze mee sliepen. Steeds dezelfde. Heel lief. En overzichtelijk.We weten niet precies hoe het gekomen is maar tegenwoordig liggen de bedden van de twee oudsten helemaal vol met een stuk of twee miljoen knuffels. En het allermooiste is: als ze iets willen hebben voor Sinterklaas of Kerst of een verjaardag dan is het vaak een knuffel.
Nét die ene knuffel kwijt
Onze kinderen hebben zóveel knuffels dat we hen zelf moeten zoeken als ze in bed liggen. We begrijpen niet hoe het mogelijk is dat ze überhaupt nog kunnen liggen. Of niet uit bed vallen. En regelmatig zijn ze nét die ene knuffel kwijt. Ze lijken dan geen andere knuffels meer te hebben (ze zien de berg die in hun bed ligt vast opeens niet meer) en de wereld vergaat bijna als die ene knuffel niet gevonden wordt. Een week later verdwijnt diezelfde knuffel weer in een hoek van het bed en hebben ze weer een andere favoriet.
Knuffels hebben betekenis
Ook merken we dat knuffels betekenis kunnen hebben. We zien bij de kinderen dat ze een knuffel pakken als ze boos of verdrietig zijn. Of als ze moeite hebben met slapen. Onze dochter heeft vorig jaar een zogenaamd zorgenvriendje gekregen; een knuffeltje waar je je zorgen in kunt stoppen in de vorm van een briefje. Dit knuffeltje heeft ze altijd vast in bed.
We denken er maar niet aan om knuffels op te ruimen want we merken dat ze stuk voor stuk een betekenis hebben. En een naam. En een plaats in bed.
Ondanks dat wij door de knuffels de kinderen soms niet meer zien, hebben zij er plezier van.
©
