Tweede kerstdag
Daar zat ik dan om 07.00u in alle vroegte op het toilet. Tweede kerstdag nog bijkomend van de eerste. De eerste kerst die ik notabene niet heb gevierd en alleen heb doorgebracht. Alles was anders geworden deze kerst. Bij de eerste druppel urine die het gevreesde of zo gehoopte staafje raakte zag ik al het tweede streepje verschijnen.
In een nanoseconde passeerde er zeker 10 verschillende gedachten door mijn hoofd. O mijn God ik ben echt zwanger! Shit! O Yes, ik ben weer zwanger! Wat nu? Hoe ga ik dit vertellen? Ik vertel het hem niet, ja, ik moet het hem wel vertellen, nee ik vertel het hem niet. Maar alles ging toch weer beter tussen ons? Hij ligt zelfs in mijn bed boven te slapen. We hebben net weer een heerlijke nacht samen gehad met alles er op en er aan, nadat hij terug kwam van het kerstdiner bij zijn familie.
Deze zwangerschap zal alles weer verpesten of zal het misschien toch beter worden. Ik moest hem eerst maar eens het huis weg werken, want het is de cadeautjes ochtend voor mij en mijn lieve meid van alweer 9 jaar. De angst bekroop me. Ik moet haar natuurlijk ook vertellen. Hoe zal ze reageren? Ze is al die jaren alleen geweest. Om 11.00u komt ze thuis en zal het raar vinden om hem hier te zien zo vroeg. En sowieso heb ik niet op hem gerekend en is er tussen al die cadeaus niet een van hem. Ook zo lullig als wij alles aan het uitpakken zijn en hij moet toekijken. Maar vooral weer opmerkingen moet maken dat ik zo achterlijk ben geweest om zoveel cadeaus te kopen.
Dat kind heeft toch al alles. Nee, dit moest ik zien te voorkomen, hij moest de deur uit. Wel klote, want ik vond het zo fijn dat hij er weer was. Mijn God ik ben zwanger. Met de adrenaline gierend door mijn lijf, mijn zwangere lijf en een smile van hier tot daar ben ik terug in bed gekropen. Nog even lekker tegen de liefde van mijn leven aankruipen. Al die gedachten die door mijn hoofd heen spookten. En dan moet ik vanmiddag ook nog gaan eten bij mijn vader en zijn vrouw. Gewoon je mond houden, niets zeggen en normaal doen.
