Nog niet eerder heb ik gereageerd, ook door wat ik heb meegemaakt, maar nu ik, gesterkt door Yoors de openheid in durf, wilde ik toch even melden, dat ik alles van jou wel gelezen heb en dat het mij erg geholpen heeft. Ik heb nooit echt gezwegen, maar om het... Show moreNog niet eerder heb ik gereageerd, ook door wat ik heb meegemaakt, maar nu ik, gesterkt door Yoors de openheid in durf, wilde ik toch even melden, dat ik alles van jou wel gelezen heb en dat het mij erg geholpen heeft. Ik heb nooit echt gezwegen, maar om het nou te delen met je sociale groep is weer iets anders. Je laatste zin, heeft heel lang door mijn hoofd gespookt. Niet voor niets staat in mijn url zwijgniet.....maar een aanmoediging was blijkbaar toch zeer welkom. Dank je wel voor je woorden.
Wat fijn om te vernemen dat mijn blog jou zo geholpen en gesterkt heeft. Ik hoop oprecht dat je openheid jou zal helpen. Dank voor je reactie, Miranda, dat waardeer ik zeer.
Mooie informatieve blog over een afschuwelijk onderwerp. Wat zou er toch achter dat twijfelen en ongeloof zitten? De werkelijkheid is soms zo gruwelijk, dat kan je niet eens verzinnen.
Ik heb die artikelen van de twijfelaars ook gelezen en ik walgde van hun arrogantie om te denken dat zij het beter weten dan het slachtoffer zelf. Ik heb gelukkig nooit te maken gehad met incest, maar wel met seksueel misbruik door iemand die dichtbij me... Show moreIk heb die artikelen van de twijfelaars ook gelezen en ik walgde van hun arrogantie om te denken dat zij het beter weten dan het slachtoffer zelf. Ik heb gelukkig nooit te maken gehad met incest, maar wel met seksueel misbruik door iemand die dichtbij me stond en in alles wat ik nu doe of zeg echoot mijn wantrouwen richting mannen door. Ik heb het ook nooit durven aangeven, omdat ik toen door hem bedreigd werd en dacht dat het 'normaal' was dat ik zo behandeld werd door een vent. Als ik nu de huidige pseudo-wetenschappers moet geloven, word je als vrouw sowieso nooit meer serieus genomen wanneer je aangifte doet. Verschrikkelijk dat de wereld zo naar de klote is op het moment. Kan er echt zo boos om worden. Nog even een persoonlijke vraag aan jou, Yvonne: Je zegt dat je genezen bent. Hoe dan? Deze ervaringen komen via verschillende triggers en emoties ooit weer bij je naar boven, toch? Anders had je er niet zo'n goed artikel over kunnen schrijven! Maar als je echt genezen bent van de ervaring en je er geen 'last' meer van ervaart in je huidige leven: Hoe heb je dit dan aangepakt en verwerkt?
Dank voor het delen van je verhaal. Ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Hoe ik genezen ben is een lang verhaal en niet even in het kort uit de doeken te doen. Wel kan ik zeggen dat de weg naar genezing veel meer behelst dan alleen simpelweg in therapie... Show moreDank voor het delen van je verhaal. Ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Hoe ik genezen ben is een lang verhaal en niet even in het kort uit de doeken te doen. Wel kan ik zeggen dat de weg naar genezing veel meer behelst dan alleen simpelweg in therapie gaan. Misschien heb je hier iets aan. Dit artikel schreef ik twee jaar geleden voor het EMDR Magazine, dat is een vakblad voor behandelaars.
https://www.dropbox.com/s/lox74f6jdhjsxeo/Tien-tips-voor-traumabehandelaars-van-Riemsdijk-2016.pdf?dl=0
Trots ben ik op Griet op de Beeck zo sprekend als zij haar verhaal vertelde. Natuurlijk verdring je deze vreselijke waarheid en volgens mij kan je die ook niet echt aanpraten. Het commentaar er onder ben ik ook heel blij mee.... Show moreTrots ben ik op Griet op de Beeck zo sprekend als zij haar verhaal vertelde. Natuurlijk verdring je deze vreselijke waarheid en volgens mij kan je die ook niet echt aanpraten. Het commentaar er onder ben ik ook heel blij mee.
Als eigenaar/mede beheerder van seksueelgeweld.nl en moeder van verkrachte kinder, krijgen wij regelmatig de vraag "geloof je me wel". Ik vind het zo schrijnend dat die vraag gesteld moet worden. Dit soort verhalen, impressies uit je verleden verzin je niet. Slachtoffers dienen ten alle tijden gelooft te worden. Natuurlijk zijn er mensen die zo iets verzinnen, vaak prik je daar snel door heen. Ook deze mensen hebben hulp nodig want dan is er duidelijk iets aan de hand.
Helaas blijven nare herinneringen je heel goed bij. Hoe jong ook. Dus aangepraat, wie zal het zeggen. maar erg dat mensen twijfelen aan de oprechtheid van iemand. Zeker als je met zoiets heftigs naar buiten durft te komen.
Als al die mensen nu eens zouden nadenken over wat het in het hoofd van het slachtoffer teweeg brengt om alles opnieuw te vertellen en het in hun hoofd 'opnieuw mee te moeten maken', dan zouden ze misschien wat meer respect hebben voor het feit dat het... Show moreAls al die mensen nu eens zouden nadenken over wat het in het hoofd van het slachtoffer teweeg brengt om alles opnieuw te vertellen en het in hun hoofd 'opnieuw mee te moeten maken', dan zouden ze misschien wat meer respect hebben voor het feit dat het slachtoffer niet alle perverse details wil vertellen. Bij mij is iets dergelijks gebeurd toen ik 13 was. Ik ben nu bijna 23 en het heeft nog steeds enorme invloed op mijn dagelijkse leven. Ik ben hiervoor al een paar maanden naar een psycholoog moeten gaan omdat het zo moeilijk te verwerken is. Zelfs fysiek merk ik er al jaren de gevolgen van. Het is een emotioneel litteken dat nooit meer weg gaat.
Herinneringen zijn vaak leeftijdsgerelateerd. En ook de toegepaste methodes van daders om kinderen te doen laten zwijgen, spelen een belangrijke rol in het wel of niet meer kunnnen herinneren van gruwelijke feiten.
Het grijpt me ontzettend aan, zelf een incestslachtoffer en pas op latere leeftijd durven uitkomen voor wat er is voorgevallen, maar ook het verdrukken van de gevoelens die je juist zo bang maken. Ziek worden van angst, van stress, dat maakt dat de ander... Show moreHet grijpt me ontzettend aan, zelf een incestslachtoffer en pas op latere leeftijd durven uitkomen voor wat er is voorgevallen, maar ook het verdrukken van de gevoelens die je juist zo bang maken. Ziek worden van angst, van stress, dat maakt dat de ander altijd die macht over je heeft gehouden. Luisteren en geloven, dat zijn twee dingen in mijn leven die ik heb gemist, mensen oordelen en zeggen vaak dat het eigen schuld was, had je er maar niet zo leuk uit moeten zien, je vroeg erom, anderen zeggen dat je fantaseerd, of nog anderen bedekken (de kerk) de dader met de mantel der liefde. Ik ben klaar met mensen die oordelen over deze dingen, die zeggen dat het mogelijk een verzinsel is, of alleen maar een gevoel. Niemand, zij, die het niet hebben meegemaakt, kunnen niet oordelen, zij kennen de gevoelens niet en zeker niet als je niet wordt geloofd en weggezet als fantast. Het blijft je je hele leven achtervolgen, dat ene moment vergeet je nooit meer! Dat ene moment dat mijn vader me aanraakte en opeens wegliep. Het ontkende bij mijn moeder en zij mij niet geloofde. Ik was degene die loog en wanneer ik zou zeggen dat hij het wel had gedaan, dan moest hij weg en dat was dan mijn schuld, want mijn zussen zouden geen vader meer hebben en mijn moeder geen man. Ik moest dit van mijn vader horen, samen op hun slaapkamer, terwijl ik doodsbang was. Ik mocht naar beneden gaan en zeggen dat ik had gelogen. Ik heb het gedaan, uit angst, maar vanaf toen haatte ik mijn ouders tot op het bot. Nooit hebben ze me geholpen, nooit heeft mijn moeder mij gesteund, terwijl ze het wist.
Wat vreselijk voor je, Roodkapje. Misschien een schrale troost, maar weet dat je niet alleen bent. Dit soort reacties zie je vaak binnen een gezin waarin alles met de mantel der liefde wordt bedekt. Ik wens je ongelofelijk veel kracht,sterkte en liefde toe. Blijf vechten voor jezelf!
Wat een ontzettend goed stuk. Iemand die zelf niet iets dergelijks heeft meegemaakt heeft geen idee van wat een slachtoffer moet doorstaan, zelfs vele jaren nadien nog. Mensen willen gewoon niet horen dat een familielid tot zoiets in staat is.... Show moreWat een ontzettend goed stuk. Iemand die zelf niet iets dergelijks heeft meegemaakt heeft geen idee van wat een slachtoffer moet doorstaan, zelfs vele jaren nadien nog. Mensen willen gewoon niet horen dat een familielid tot zoiets in staat is.
En dat van die herinneringen geloof ik meteen. Iedereen heeft een soort van ideaalbeeld van zijn/haar jeugd. Veel herinneringen kloppen gewoon niet met de werkelijkheid en dat wordt pas duidelijk na gedegen onderzoek (in mijn geval bij een goede psychotherapeut).
heb deze aflevering niet gezien bij dwdd maar erg wanneer je zoiets naar buiten brengt en dat het dan in twijfel wordt genomen
uit mijn omgeving weet ik dat bepaalde dingen verdrongen wordt en later weer naar boven komen en natuurlijk weet je niet meer alle details
je schreef:Het is het aloude probleem. Verdrongen en hervonden herinneringen bestaan niet en therapeuten praten hun patiënten van alles ... Show moreje schreef:Het is het aloude probleem. Verdrongen en hervonden herinneringen bestaan niet en therapeuten praten hun patiënten van alles aan.
lekker simpel gezegd ..wat een akelige kerels die zulke dingen weten te verzinnen..velen denken zelfs dat de slachtoffers t nog fijn horen te vinden en kunnen niet zien wat er gebeurd met zo n mens verdorie. Knap van deze dame en ook avn jou dat je t open gooit.. Doe ik de laatste tijd ook.
Die hel mag ik nu gaan aankijken, omdat fysiek te veel heeft opgeslagen en daardoor veel pijn. Zaken die te heftig zijn kan onze geest niet aan.
k Herinner me 2 lange ajren van elke dag 20 verschillende flashbacks..zulke ekrles die zo stom redeneren zouden dat eens mogen zien/beleven..knap geschreven dus, chapeau
Ik ben halverwege het lezen moeten afhaken met verder lezen.... Show moreIk ben halverwege het lezen moeten afhaken met verder lezen.
Tranen in mijn ogen, last van mijn hart.
Verdomme toch, hoeveel slachtoffers gaan nog als niet-gelovig bestempeld worden?
Tuurlijk herinnert ze zich veel niet meer, je steekt dat heel diep weg in je onderbewustzijn om het toch maar vergeten te krijgen.
Met dit soort reacties krijgen we weer het resultaat dat slachtoffers niet durven naar buiten komen met hun verhaal.
Moedig van Griet Op de Beeck met haar verhaal naar buiten te durven komen.
Ik hoop dat ze snel de nodige steun mag krijgen.
Makkelijk om van buitenaf kritiek te leveren. Ik vind je stuk dapper en belangrijk voor iedereen die zulke gruwelijke dingen heeft mee moeten maken. De kritiek dat het "allemaal uit de duim gezogen" zou zijn bevordert slachtoffers niet om hulp te zoeken uit... Show moreMakkelijk om van buitenaf kritiek te leveren. Ik vind je stuk dapper en belangrijk voor iedereen die zulke gruwelijke dingen heeft mee moeten maken. De kritiek dat het "allemaal uit de duim gezogen" zou zijn bevordert slachtoffers niet om hulp te zoeken uit angst niet geloofd te worden. je zou, indien mogelijk, deze tekst naar mevrouw Op de Beeck kunnen sturen. Zal ze zeker kunnen waarderen denk ik.
Bedankt voor je dappere en heldere uiteenzetting!
Dankjewel, Edje. Mooi gesproken. Ik heb het stuk inderdaad zojuist via FB naar Griet Op de Beeck toegestuurd, omdat ik denk dat ze wel een goed onderbouwd steuntje in de rug kan gebruiken momenteel.
Een heel goed stuk heb jr geschreven. Ik geloof haar wel. Ik ben ook ren ex- slachtoffer en had het ook verdrongen. Het kwam bij mij naar boven en heb daarna therapie gehad. Je kunt echt alles verdringen.
Als eigenaar/mede beheerder van seksueelgeweld.nl en moeder van verkrachte kinder, krijgen wij regelmatig de vraag "geloof je me wel". Ik vind het zo schrijnend dat die vraag gesteld moet worden. Dit soort verhalen, impressies uit je verleden verzin je niet. Slachtoffers dienen ten alle tijden gelooft te worden. Natuurlijk zijn er mensen die zo iets verzinnen, vaak prik je daar snel door heen. Ook deze mensen hebben hulp nodig want dan is er duidelijk iets aan de hand.
En dat van die herinneringen geloof ik meteen. Iedereen heeft een soort van ideaalbeeld van zijn/haar jeugd. Veel herinneringen kloppen gewoon niet met de werkelijkheid en dat wordt pas duidelijk na gedegen onderzoek (in mijn geval bij een goede psychotherapeut).
uit mijn omgeving weet ik dat bepaalde dingen verdrongen wordt en later weer naar boven komen en natuurlijk weet je niet meer alle details
lekker simpel gezegd ..wat een akelige kerels die zulke dingen weten te verzinnen..velen denken zelfs dat de slachtoffers t nog fijn horen te vinden en kunnen niet zien wat er gebeurd met zo n mens verdorie. Knap van deze dame en ook avn jou dat je t open gooit.. Doe ik de laatste tijd ook.
Die hel mag ik nu gaan aankijken, omdat fysiek te veel heeft opgeslagen en daardoor veel pijn. Zaken die te heftig zijn kan onze geest niet aan.
k Herinner me 2 lange ajren van elke dag 20 verschillende flashbacks..zulke ekrles die zo stom redeneren zouden dat eens mogen zien/beleven..knap geschreven dus, chapeau
Laten we de slachtoffers toch geloven en steunen.
Laat niemand meer zwijgen!
Tranen in mijn ogen, last van mijn hart.
Verdomme toch, hoeveel slachtoffers gaan nog als niet-gelovig bestempeld worden?
Tuurlijk herinnert ze zich veel niet meer, je steekt dat heel diep weg in je onderbewustzijn om het toch maar vergeten te krijgen.
Met dit soort reacties krijgen we weer het resultaat dat slachtoffers niet durven naar buiten komen met hun verhaal.
Moedig van Griet Op de Beeck met haar verhaal naar buiten te durven komen.
Ik hoop dat ze snel de nodige steun mag krijgen.
Bedankt voor je dappere en heldere uiteenzetting!