Muziek om mijn ziel te laten dansen wanneer mijn lichaam dat niet kan
Ik maak deze blog als onderdeel van de schrijfuitdaging van de maand mei 2018, onderaan dit artikel de link naar de blog van de schrijfuitdaging. "We maken deze maand een verbinding met muziek. In je verhaal, gedicht of blog moet muziek een belangrijke rol spelen. "
Muziek betekende dansen
Muziek heeft voor mij een grote betekenis. Vanaf dat ik klein was, deed muziek mij denken aan dansen, bewegen, vrolijkheid en plezier. Als er muziek op stond dan wilde ik het liefst dansen tot ik erbij neerviel. Ik heb dan ook meerdere soorten dans gedaan: streetdance en jazzballet toen ik rond een jaar of 6 was en uiteindelijk 3 jaar lang moderne dans van september 2012 t/m juni 2015.
Helaas heb ik moeten stoppen met moderne dans doordat ik hypermobiliteitssyndroom (HMS) heb, waardoor mijn knieën en enkels door het dansen snel overbelast raakten en ik dus erg vaak last had van blessures. Daarnaast heb ik ook Fibromyalgie ('wekedelenreuma'), en die klachten werden in het laatste jaar dansles zo hevig dat ik de lessen niet meer kon bijhouden van de pijn... :(
Zonder HMS en Fibromyalgie was ik zeker weten doorgegaan met dansen, want ik vond het heel erg leuk. Helaas heb ik moeten accepteren dat mijn gezondheid voor gaat. Ik mis dansen nog iedere dag, en daarom kijk ik vaak filmpjes waarin anderen dansen.
When words fail, music speaks...
Deze quote betekent heel veel voor mij. Door mijn dysthyme stoornis heb ik chronisch last van depressies, deze gaan met up's en down's, en dat is te merken aan de muziek die ik luister. In mijn 'goede' periodes luister ik veel vrolijke en drukke muziek (hardstyle, zomermuziek, etc.), terwijl ik in mijn 'slechte' periodes vooral veel emotionele en sombere muziek luister (rock, sad songs, etc.)
