Hoera, het wordt weer vakantietijd. We kijken er met zijn allen naar uit, lekker weg naar het buitenland, even ontspannen, even niets moeten.
En vooral menig huisdier kijkt hier naar uit.
Het kijkt uit naar vooral de onplezierige dingen die het kan verwachten, en eigenlijk niet verwacht.
- Achtergelaten in een bos
- Achtergelaten in een snikhete auto
- Gedumpt langs de snelweg
- In een met stenen verzwaarde zak in een rivier gegooid
- Gewoon aan hun lot overgeleverd in of bij huis achtergelaten
En zo zijn er wel meerdere dingen op te sommen. Zaken die diverse huisdieren kunnen verwachten in deze tijd.
Ik blijf het me afvragen wat voor een betrokkenheid de “eigenaars” van deze dieren naar hun dieren heeft. Waarom heeft hij/zij gekozen voor een dier? Want een keuze was het, maar op grond waarvan? Een dier heeft niet gekozen, maar op het moment dat het gekozen is, heeft het zichzelf onvoorwaardelijke trouw opgelegd, wetende dat het volledig afhankelijk is, en vertrouwen moet hebben in het baasje/vrouwtje…
En zoals zo vaak in deze periode wordt het vertrouwen beschaamd. Grof geschonden, feitelijk.
En na de vakantie, bij thuiskomst, voelen de voormalige eigenaren een lege plek, zien ze de speeltjes, overgebleven brokjes, en ach, het is zo leuk, zo’n puppy, zo’n kitten, zo’n konijntje, noem maar op. Dus maar weer een nieuw huisdier opgehaald. Arm dier…
En arme mensen, die hun verantwoordelijkheden niet onderkennen, die niet echt een dierenhart hebben, waarvoor trouw een nietszeggend woord is.
Maar wat kan je er tegen doen? Mensen hebben een keuzemogelijkheid, iets wat aan huisdieren niet gegeven is. Mensen kunnen denken, maar doen het vaak niet. Mensen, het meest gevaarlijke dier voor andere dieren…
