Ik doe maar mee met de top 10 trend, ik ben wel van de lijsten. Ik ga voor iets ongewoons en vermakelijks, "guilty pleasures".
Dit kunnen simpele dingen zijn, zoals een grote liefde voor taart hebben en daarom jezelf het diabetes eraan eten, maar ik heb het in dit geval over de dingen die ik persoonlijk leuk/goed/best vind, maar nou niet met iemand kan delen in een dagelijks gesprek . Dus, hieronder mijn persoonlijke lijst van willekeurige dingen waar ik liever niet over begin met de vrouw achter de kassa.
Van meest schaamtevol naar het minst:
1. K3
Deze Vlaamse meisjesband is een aardig lange tijd populair geweest in Nederland. Nadat de eerste leden er officieel uit waren, zag ik de naam niet zo veel meer op tv verschijnen vergeleken met vroeger. "Vroeger" is in dit geval rond mijn tienertijd, maar meer mijn late jaren. Ik was dus niet bepaald de doelgroep en heb absoluut nooit een cd of poster gekocht van deze mensen, maar toch zaten er altijd 1 of 2 liedjes van ze op de muziek cd's die ik toentertijd zelf brandde.
Ik ga niet doen alsof hun songteksten diep zijn -het zijn gewoon vrolijke liedjes bedoeld voor kinderen- maar hun elektronische beats vielen altijd bij mij in de smaak. Ik hou vandaag de dag nog steeds van techno, trance en dance, en persoonlijk vind ik dat die meisjes best wat verslavende melodietjes hebben uitgegeven. Maar ja. Met welke volwassene ga je over K3 zitten praten bij de thee. Daarom is dit mijn nummer 1 "guilty pleasure".
2. Assepoester 3
Assepoester 3 is waarschijnlijk voor mij wat die My Little Pony serie uit 2010 is voor al die volwassen fans van het mannelijke geslacht..
Disney staat bekend om zeer slechte vervolgfilms te maken van hun populaire 2D klassiekers. Het lukt ze gewoon nooit om ze net zo slim, grappig of mooi geanimeerd als het origineel te maken. De Leeuwenkoning is een lichte uitzondering. Vind ik dan. De film Assepoester kreeg ook eens een vervolg, en niemand kon ontkennen dat het wederom gehaaste troep was.. maar ook niet dat het eind van de film het kijken niet de moeite waard maakte.
De 2e film bestaat uit verschillende verhaaltjes en het laatste deel gaat over Anastasia, de gemene stiefzus in het roze, die verlieft wordt op een simpele bakker en een lesje goede manieren krijgt van Assepoester om hem zo te winnen. Klinkt heel typisch, maar ze hebben Anastasia geloofwaardig neergezet en voor de rest is het een vermakelijk stukje film.
Ergens na die tijd kwam de 3e Assepoester film stilletjes uit, en de enige reden dat ik er vanaf weet is omdat de hele film was geüpload op Youtube en deze me werd gesuggereerd door Youtube zelf. Interessant?
Dat zo'n oude Disney klassieker een 3e film kreeg na die nietszeggende 2e maakte me erg nieuwsgierig, dus ik besloot "maar even snel te kijken". Ik werd plezierig verrast. De animatie en tekenstijl was top, evenals de humor en het verhaal. Maar het werd snel duidelijk dat deze mooie, vlotte film zijn inspiratie had opgedaan uit de 2e film, en dat feitje is wel een beetje raar. Blijkbaar hadden die Koreaanse slaafkinderen toch goed hun best gedaan. Disney zag, net als zijn publiek, dat de 2e film niet geheel flut was en het gaf ze het idee Anastasia de focus te geven in deze nieuwe film. Slim van ze, maar het is jammer dat weinig mensen deze film een kans wilde geven of daarna nog aan Anastasia dachten. Er zijn niet veel Disney figuren die zo'n interessante reis door hun innerlijk hebben gemaakt.
Echt een leuke film, maar wie in mijn vriendenkring kan ik het aanbevelen? Tenzij mijn vrienden 8 zijn.
3. Snoep eten voor ontbijt of lunch
De eerste maaltijd van de dag voor mij is vaak het avondeten, want ik heb zelden honger voor die tijd. Vroeg in de ochtend ben ik standaard misselijk en wil ik niet eten of drinken. Ik kan het doen voor de gezelligheid, maar liever niet.
Toch komt het voor dat ik door de dag een suikerig iets tot me neem, en dan vraag ik me af; waarom maak ik in plaats daarvan geen boterham? Een boterham of hele banaan is toch te veel voor me, maar mijn lichaam heeft overduidelijk wel energie nodig, vooral als ik aan het werk ben. Dus dan maar een handje M&M's in m'n keelpijp en 2 uur later verder kijken.
4. Verhalen over Stockholm Syndroom
Niet iets waar je aan toe wil geven, maar wanneer ik kijk naar de verhalen in fictie die me interesseren, lijkt dit toch mijn ding te zijn. Maar ik weet dat er veel mensen zijn die zich aangetrokken voelen tot dit soort verhalen, bewust of onbewust, ik ben niet deel van een minderheid. We juichen immers voor Belle en het Beest, niet Belle en Gaston, terwijl Gaston nooit echt een misdaad heeft gepleegd in de film. Tot tegenstelling met het Beest. Gaston was voornamelijk seksistisch, iets wat eigenlijk de norm was in die tijd en omgeving. Daarna wilde hij Belle's vader laten opsluiten in het gesticht, maar laten we eerlijk zijn, dat dorp had geen reden om niet te denken dat die man gek was. Hij gedroeg zich toch ook gek? Daarna ging Gaston op weg om een groot, vreemd, eng monster neer te steken. Normale gang van zaken voor de tijdsperiode waarin de film afspeelt.
Voor de rest zijn hij en het Beest niet eens zo verschillend van elkaar. Beide zijn lomp, arrogant en harig.
Waarom kozen wij, en Belle, dan toch voor het Beest?
Het is blijkbaar aantrekkelijk wanneer de slechterik van het verhaal sympathiek wordt tegenover zijn vrouwelijke compagnon, of een reden geeft voor zijn gedrag waar de gemiddelde mens begrip voor kan tonen. Dan maakt het niet uit dat hij je oude vader in een koude cel heeft gegooid, tot ziek aan toe. Dan maakt het niet uit hoe hij je leven heeft opgeëist en je constant angst aanjaagde. Want hij is nu toch zo aardig? Je hebt een bibliotheek gekregen.
We trappen er telkens in.
5. Roze kleding
5. Roze kleding
Ik vind roze een onplezierige kleur en dit is wat ik iedereen vertel. Toch heb ik onderhand veel roze kledingstukken gezien die me bevallen. Erg verwarrend voor een ware rozehater.
6. Het feit dat ik tekenfilmfiguren teken
6. Het feit dat ik tekenfilmfiguren teken
Veel mensen vinden het leuk wat ik doe, op het internet als in het echte leven, maar toch voelt het raar om erover te praten. Ik denk dat ik me een beetje schaam, omdat tekenaars van mijn leeftijd eerder met realistische portretten en landschappen bezig zijn. Wanneer je ouder wordt, heb je toch het idee in je hoofd dat je verstandelijk mee moet gaan. Je moet serieus zijn, en serieuze dingen doen, geen kindertekenfilmpjes kijken en tekenen.
Maar ik vind landschappen en portretten saai. Je tekent een wereld die al bestaat en je net zo goed kan vastleggen door middel van een fotocamera. Tekenfilms maken realiteit wat speelser, of vervormen het totaal.
7. McDonald's
7. McDonald's
Deze overgemoderniseerde snackkeet is vaak het onderwerp van onze grapjes en klachten, maar als het "niet te vreten" is, waarom gaan zoveel mensen daar dan eten? Als je bij een pizzeria komt waar de pizza's telkens sompig en smaakloos zijn, kom je toch ook niet meer terug? Misschien is McDonald's niet zo vreselijk als dat we zeggen. McKroket, ftw.
8. t.A.T.u's "Not Gonna Get Us"
Om deze te begrijpen moet je afweten van internetcultuur. Maar geen zorgen, ouwe, ik zal het uitleggen.
Ten eerste, "Not Gonna Get Us" is een liedje uitgegeven door de artiest "t.A.T.u". Als je het hoort, herken je het waarschijnlijk meteen, want deze was redelijk populair jaren terug. Maar liedjes die populair zijn krijgen hetzelfde lot; en worden massaal gebruikt in video's, in dit geval Youtube video's, waardoor iedereen het lied begint te haten.
Op Youtube wordt er tussen de vaste gebruikers veel gegrapt dat de band Nickelback altijd wordt gebruikt als achtergrond deuntje in deze zelfgemaakte "coole" muziekvideo's, voornamelijk gecreëerd door de jonge uploaders van de site, maar "Not Gonna Get Us" kon er ook wat van. Tieners waren dol op clipjes uit een serie of film bij elkaar plakken, voornamelijk van 1 bepaald figuur uit die serie, en zette daaronder dan een episch of dramatisch muziekje. Zo kon je de "pijn" en "verdriet" van Sonic the Hedgehog voelen. Het was pittig raar allemaal. Vooral in mijn eerste jaren op Youtube vond ik "Not Gonna Get Us" vaak terug.
Het was spijtig, omdat ik zelf altijd een "coole" muziekvideo wilde animeren op dit liedje en dit nooit heb gedaan, omdat iedereen het al gebruikte en de rest het daarom haatte. Ik durfde ook nooit te delen hoe leuk ik het lied vond.
9. Borsthaar
Niet iets dat me plezier brengt of ik graag zie, per se, maar het is wel een uiterlijke eigenschap dat ik steeds vaker ben gaan gebruiken in mijn tekenwerk. Daarom is mijn oorspronkelijke, negatieve mening aardig versoepeld.
Van mij mag elke man en vrouw zo harig zijn als ze willen. Veel plezier met tuinieren.
10. Geanimeerde rokers
Een lijst van mij is niet compleet zonder mijn tekenpraktijken nog een keer te bespreken.
Ik ben niet gecharmeerd van een echte sigaret en ik ben het soort persoon die zijn adem inhoudt wanneer iemands rook in mijn gezicht wappert, maar in de mond van een intimiderende slechterik in een animatie heeft het wel wat. Het wordt dan deel van hun persoonlijkheid.
Je ziet het ook niet veel meer in tekenfilms. Mickey Mouse vandaag steekt echt geen sigaar op. Moet Disney eens proberen in Mickey's Clubhuis.
