Het woord crisis is op dit moment een bekend fenomeen. Als je iedereen mag geloven, zitten we of gaan we van de ene crisis in de andere. Alleen het woord crisis, kan al zorgen voor crisis gevoelens. Het woord crisis heeft een negatieve betekenis wat niet helpt om een hoopvolle en positieve geest te behouden.

Wat kunnen we doen om het woord crisis geen vat op ons te krijgen. En begrijp me goed; het kan een persoonlijke situatie betekenen of iets dat wat in de wereld afspeelt. Ik denk dat als je zelf graag wenst dat iets groots niet iets van jou wordt, dat je het beste er met een glimlach naar kan kijken. De mens is geneigd om een tunnelvisie te creëren op het moment dat het niet zo lekker gaat. Het enige wat we willen, is dat het weggaat. We willen ons niet onrustig of verdrietig voelen. Het gevoel geen controle over de gevoelens te hebben, zorgt wellicht voor weerstand of boosheid naar onszelf. Het zijn begrijpelijke reacties en op het moment dat je dat doorziet, ontstaat er ruimte. Ruimte voor fijnere gevoelens en creativiteit.

En ik weet het zijn mooie woorden en soms heb je meer nodig en ook dat is oké. Niemand zal je veroordelen. Zeker God niet. God vraag alleen maar aan je om in hem te geloven, hem te ervaren en hem te vertrouwen.

Zelf voel ik me op dit moment kwetsbaar. Kwetsbaar omdat ik denk dat ik een beetje de grip over mijzelf kwijt ben. Ik heb dit al eerder meegemaakt. En juist als je kwetsbaar bent, heb je mensen nodig die voor je zorgen en zeggen dat het goed komt, want dat is mij toen ook gelukt. Alleen overzie ik het soms niet. De vraag die ik me dan stel is: Oké wat heb ik nu nodig? Voor mij is het belangrijk om het tempo iets te verlagen en minder te 'moeten' en de Liefde die in mij is, in mijzelf zijn weg weer terug te vinden zodat het langzaam weer tot bloei komt. Ik hoef de wereld en alles wat daarbij komt niet te dragen.

Het moeilijkste gevoel vind ik in deze situatie misschien wel eenzaamheid. Het gevoel dat je er alleen voor staat met de gedachte dat het je niet gaat lukken om weer op te staan. Of zorgt de gedachte 'Dat het me niet gaat lukken" voor het eenzame gevoel. Ik weet het niet goed. En het niet weten, is al een uitdaging op zich.

Ik vraag me af wat ik kan doen om te voelen dat het me wel gaat lukken. Welke gedachte kunnen helpend zijn? Het kunnen gedachten zijn dat eigenlijk elke dag blijkt dat het me wel gelukt is met zoveel hulp en Liefde. Dat me precies elke keer dat geeft wat ik nodig heb. Ik schrijf dit op, maar ik merk tegelijkertijd dat ik het nog niet helemaal geloof en dat is ook oké. Geef je ook daar maar aan over.

De vraag is dan nog hoe kun je met Liefde voor jezelf zorgen? Hoe geef je jezelf dat wat je nodig hebt? Soms is het iets doen, soms is het rust nemen, soms is het bij mensen zijn. Eigenlijk is het dat wat bij je opkomt. Waar je het gevoel bij krijgt: Ja dat is waar ik blij van word.