VAN KANKER ... NAAR KANKER - gedicht-

VAN KANKER ... NAAR KANKER.

In een tijd waarin het voor ons en vooral mijn man heel veel slikken, ondergaan en overleven was. Urenlang, wekenlang en maandenlang het leven vooral 'overleven' was en over (in) 'leven' houden ging.  Na een melanoom met een flinke operatie inclusief  verwijderen van een aantal lymfeknopen in oksels, liezen en op rug nu darmkanker. En na aanvankelijk een goede operatie zonder stoma, werd het een nachtmerrie van complicaties.  Na de 3e dag met spoed naar het ziekenhuis waar (op mijn aandringen) naar anderhalve dag bleek dat de darm in zijn geheel was afgescheurd, 10 kg 'shit' in de buikholte ...ik zag hem 'groeien' en meer en meer in shock raken. Toen bleek : een levensgevaarlijke buikvliesontsteking. Uren van opereren, een stoma en veel abcessen en drains 'rijker' was het maandenlang vechten vóór leven in de wetenschap ook niet hoe dat uit zou pakken. Het had geen uur langer moeten duren.

Een  latere complicatie was dat de open buikoperatie uiteindelijk een opengescheurde wond achterliet van CD-omvang.  En hele abcessen rond lever en andere ontstoken organen zorgende voor een scala  aan drains en slangetjes. We gingen maandenlang van complicatie naar complicatie.  Je keek zo op de gehechte buikspieren. een half jaar twee keer daags thuiszorg was de voorwaarde huiswaarts te kunnen, na maanden in het reddende maar onvrijwillige 'Hotel'. 

Een hele intense tijd voor mijn man,  mijzelf en ons gezin. En toch, ondanks alle pech, 'shit', pijn en moeite heb ik deze tijd ook ervaren als erg verdiepend en intens. Intensief dat ook,  toch ook van onschatbare waarde, wat mijn man ook voor mij is en het leven voor beiden om (samen) te mogen be-leven, en met onze kids.  Een tijd waarin eenzaamheid en verbinding zo centraal stonden en per seconde van stuivertje konden wisselen.  Een tijd waarin leven en dood hand in hand gingen. Ieder de eigen 'strijd' aan mocht en kon gaan en wij in een samenzijn samen konden en mochten 'zijn'.  We vaak de 'bodem' gezien hebben en nu toch hemels kunnen en mogen genieten van geen tweede, maar zelfs een derde kans. 

Dit najaar gaat hij de 'hersteloperaties' in, waarin zijn buikwand gecorrigeerd gaat worden voor zover dat kan.  Om het 'slachtveld' en 'kraterveld' wat menigeen een buik noemt weer enigzins in model te brengen.  Door alles wat er gebeurd is, zit zijn navel aan de zijkant. En door het openbarsten van de buikwond heeft hij lelijke littekens die hem hinderen. Hij mag ze met trots dragen deze 'overlevingsmarks' daar gaat het niet om. Toch zou het fijn voor hem zijn als alles wat minder 'tot last' zou zijn  en wellicht zijn stoma opgeheven mag en kan worden. Weer zware operaties in etappen. Ze doen het niet meer 'zomaar'  zoals eerst gelukkig. Nu eerst een dunne darm stoma en de buik corrigeren, daarna kijken of met een volgende operatie de boel weer goed aan elkaar zit, en de oude taken weer op zich wil nemen, zij het met wat minder meters en wellicht wat meer gevolgen.