In de seculiere westerse wereld neemt natuur steeds meer de plaats in van God. En dat gaat veel verder dan de nieuwe wereldelite van havermelk drinkende en amandelboter etende yogahippies (de woorden van NRC).

Levinovitz schreef zijn boek net voordat covid-19 toesloeg, anders zou het zeker een centraal voorbeeld zijn geweest: corona als straf van moeder natuur. Want je hoort het overal: hoe wij tegenwoordig omgaan met de natuur is niet natuurlijk, en dat komt ons duur te staan.

Een banaan voelt natuurlijk, Haribo-banaantjes niet. Toch zijn beide geheel uit levende organismen voortgekomen. Het is bekend dat onze hedendaagse omgang met vee en wilde dieren aan vele ziektes ten grondslag ligt. Maar is de natuur een entiteit die straft als het verkeerd gaat? Doen we het goed zolang de natuur niet straft? En wat is ‘natuurlijk’ eigenlijk?
Is veehouderij natuurlijk, aangezien de mens daar zo’n tienduizend jaar ervaring mee heeft? Of is het voor een koe sowieso niet natuurlijk om ‘gehouden’ te worden? En appelbomen planten, is dat wel natuurlijk?

Kortom: duik je in de zin en onzin van het natuur-argument, dan stuit je meteen op een probleem. Er is geen bevredigende definitie, de betekenis is puur intuïtief. Een banaan voelt natuurlijk, Haribo-banaantjes niet. Toch zijn beide geheel uit levende organismen voortgekomen,en zijn beide het resultaat van menselijke bewerking. Bananen zoals die in Nederland in de supermarkt liggen zijn veel groter dan wilde bananen, en zo gekweekt dat ze geen ‘pitjes’ hebben: zaden die voor een plant in de natuur onmisbaar zijn.

Alan Levinovitz is filosoof en theoloog aan de James Madison University in Harrisonburg, Virginia.

Loading full article...