De knuffel heeft zijn kracht verloren, hij is op sterven na morsdood. Verschrikt staar ik naar het achtergebleven kapok. Ik slik dapper het opkomende gal weg. Het brandt nog wat na in mijn slokdarm.

‘Kom op,’ fluister ik mezelf toe, ‘het is geen onoverkomelijk drama, het is slechts een virtueel hoopje ellende.’

En dapper vervolg ik mijn weg. Kom niet bij me klagen, kom niets aan me vragen, ik heb genoeg aan mijn eigen levenskronkelweg! Het altijd maar voortdurende pad door berg en dal. Nooit effen, nooit glad, nooit zonder obstakels.

Maar ook nooit geestdodend saai.

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

9 comments
Julia 🌻
Met de hoeveelheid knuffels in ons huis gaan we dit zeker niet vergeten!
Reply
Dana
@Julia 🌻 nooit vergeten, de knuffels, maar nu even iets anders
Reply
marijke
maar knuffels houden we er wel in hoor.
Reply
Dana
@marijke hoe jij de knuffels er maar rustig in 
Reply
Ingrid
Nooit meer knuffelen? Moet er niet aan denken...
Reply
Dana
@Ingrid, nee, dat wil ik je ook niet aandoen, wanneer je het maar met anderen doet 🤣
Reply
More replies (1)